Generał Józef Dowbor – Muśnicki przejął 16 stycznia stanowisko naczelnego dowódcy wojsk polskich w zaborze pruskim od majora Stanisława Taczaka. W Poznaniu generał pojawił się 8 stycznia, by na miejscu zapoznać się z sytuacją, a 11 stycznia ustalił zasady porozumienia ze sprawującą tu władzę Naczelną Radą Ludową. Działał szybko i 17 stycznia 1919 roku ogłosił pobór do wojska roczników 1897-1899, likwidując regionalny charakter dotychczasowych oddziałów powstańczych i wprowadzając zasady armii regularnej.

Paderewski przemawia w Baltimore. Później tłumy słuchały go w Poznaniu.
- 26 grudnia 1918 r. około godziny 9-tej wieczorem przybył do Poznania J.Ign. Paderewski, witany sercem gorącem wśród niebywałego zapału - pisał Julian Bolesław Lange, naczelny komendant Straży Ludowej w Poznańskiem i na Pomorzu Gdańskim w „Powstańcu Wielkopolskim” z 27 grudnia 1933 roku. - Społeczeństwo witało w nim symbol ofiarnej pracy obywatelskiej, prowadzącej do niepodległości Polski. Przyjazd Paderewskiego wraz z dwoma oficerami angielskimi wyprowadził Niemców z równowagi, w przeciw manifestacyjnym demonstracjom polskim, urządzili Niemcy kontrdemonstrację.
Paderewski, uznawany za międzynarodowy autorytet, w drodze do Poznania był już zatrzymywany w Rogoźnie przez niemieckiego oficera, który próbował przekonać go do ominięcia Poznania w drodze do Warszawy. Niemiecki Sztab Generalny wysłał też depeszę do poznańskich władz wojskowych, by nie wpuściły pociągu do miasta. Oficerowie niemieccy czym prędzej w tym celu udali się na dworzec, lecz… nie zostali wpuszczeni przez żołnierzy Straży Ludowej. Wieczorem, o godz. 21.10 kompozytor wysiadał na poznańskim dworcu, z radością witany przez tłumy poznaniaków – i tłumy te towarzyszyły mu na trasie do hotelu Bazar, gdzie wraz z towarzyszącymi mu zagranicznymi gośćmi - przedstawicielami Wielkiej Brytanii, Francji i Stanów Zjednoczonych, pojechał dwoma powozami. Na budynku hotelu i na wielu domach zawieszano zatem flagi państw sojuszniczych i biało-czerwone.

- Co się wówczas w Poznaniu działo to nie można opisać – wspominał świadek tych wydarzeń Jan Szymczak - Entuzjazm ogarnął całe społeczeństwo, które tylko z fanatyzmem porównać można. Mimo że Niemcy jeszcze byli w Poznaniu, Poznań ubrał się w szatę godową i stanął Poznań w kolorach narodowych tak jak nigdy, nie było okna i domu na którym by nie było chorągiewek, kwiatów, świeczek w barwach narodowych. (…)
Paderewski wraz z pułkownikiem Wade wkroczył do Wielkopolski i gdy pociąg z tymi dostojnymi gośćmi wjechał na dworzec poznański, Obywatelstwo z radością przyjęło ten moment. Na dworcu przywitano ich z nie do opisania entuzjazmem. Przed dworcem oczekiwała ich karoca zaprzężona w cztery luksusowe konie. Rozentuzjazmowane tłumy oraz studenci wyprzęgli konie i ciągli powóz pomiędzy ogromną masą zapełniającą chodniki i ulice. Wiwatów i okrzyków nie było końca.

Uroczystą przysięgę na Placu Wilhelmowskim (Wolności), w dniu 26 stycznia 1919 roku składa generał Józef Dowbor – Muśnicki