Koźlarz topolowy
Leccinum duriusculum - jesienią spotykany pod osikami i topolami białymi.
Koźlarz białawy
Leccinum holopus - wyrasta w miejscach wilgotnych (torfowiska, bagna), zawsze w towarzystwie brzóz. Może być mylony z innymi koźlarzami o niewybarwionych kapeluszach.
Koźlarz świerkowy
Leccinum piceinum - można go spotkać pod świerkami. Jego występowanie w Polsce budzi spory wśród fachowców. Pod wieloma względami przypomina lepiej znane, pospolitsze u nas koźlarze: sosnowego czy pomarańczowożółtego.
Grzyby rzadkie są zawsze cennym trofeum, zwłaszcza na fotografii. Nie mając pewności lepiej zostać przy zdjęciu, które posłuży jako możliwość weryfikacji grzyba, a będzie też trwałą pamiątką w grzybowym CV.
Jeśli znajdziecie któregoś z tych dziesięciu wyjątkowych mieszkańców polskich lasów prześlijcie zdjęcie do redakcji Gazety Lubuskiej.
