1. Jak powstaje stres?
Kiedy jesteśmy zdenerwowani czy przestraszeni, organizm wydziela tzw. hormony stresu: kortyzol i adrenalinę. Kortyzol powoduje wzrost glukozy we krwi, co pobudza ciało do szybszego reagowania i wzmożonego wysiłku. Adrenalina działa pobudzająco, umożliwiając zmierzenie się z zadaniem, z którym nie poradzilibyśmy sobie w zwyczajnych okolicznościach.

2. Stres jest w życiu potrzebny
Chociaż myślimy o nim jako o zjawisku negatywnym, stres jest potrzebny w życiu: motywuje nas do działania, mobilizuje do walki, umożliwia koncentrację na problemie, staje się bodźcem do podejmowania wyzwań czy wpływa na realizację naszych celów. Wygrana z własnymi słabościami sprawi, że ostatecznie taki stres wpłynie na nas pozytywnie i poprawi samoocenę. Gorzej, gdy stres przestaje nas mobilizować.

3. Stres, który trwa za długo
Jeśli stres trwa zbyt długo, a hormony stresu stale krążą w układzie krwionośnym, podwyższa się ciśnienie krwi i zwężają naczynia krwionośne, a to może prowadzić do miażdżycy. W wyniku działania hormonów stresu wzrasta poziom glukozy, która w nadmiarze wywołuje cukrzycę. Długotrwały stres jest szkodliwy i stanowi jedną z podstawowych przyczyn występowania tzw. chorób cywilizacyjnych. Osoby, które przeżyły więcej bolesnych doświadczeń życiowych są bardziej narażone na na zawał serca czy wrzody żołądka. Skutki przewlekłego stresu to także osłabienie układu odpornościowego.

4. Reakcja psychiki i ciała na stres
W przypadku ciała łatwo poczujemy, gdy stresujemy się za mocno i za długo. Będzie się to objawiać spadkiem odporności, a co za tym idzie częstymi infekcjami, kłopotami z oddychaniem, uciskiem w klatce piersiowej, bezsennością, kołataniem serca, bólami kręgosłupa czy migrenami, niestrawnością, biegunkami, zaparciami, problemami skórnymi i alergiami, potliwością, zaburzeniami miesiączkowania czy zmianami wagi (przybieraniem czy nagłym chudnięciem). Nadmiar negatywnych emocji może wywoływać zaburzenia emocjonalne. Złe samopoczucie i huśtawka nastrojów powodują bóle głowy, bezsenność i drażliwość, a w dłuższej perspektywie nerwice, zachowania agresywne i autoagresywne czy depresję.