11. „Andrzeja Benesza” w Szczecinie i nadaje się jej nazwę „prof. Krzysztofa Marlicza”.

Krzysztof Marlicz (ur. 12 grudnia 1935 w Aleksandrowie Kujawskim, zm. 4 sierpnia 2014 w Szczecinie) – polski lekarz, specjalista w zakresie gastroenterologii, profesor nauk medycznych, rektor Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie. Studiował biologię na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Ukończył w 1958 studia lekarskie w Akademii Medycznej im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. Uzyskiwał następnie stopnie doktora i doktora habilitowanego nauk medycznych. W 1987 otrzymał tytuł profesora nauk medycznych. Zawodowo był związany z Pomorską Akademią Medyczną w Szczecinie (przekształconą w Pomorski Uniwersytet Medyczny). Doszedł do stanowiska profesora zwyczajnego tej uczelni. Został kierownikiem Katedry i Kliniki Gastroenterologii, a w latach 1996–2002 pełnił funkcję rektora tej uczelni. Specjalizował się w zakresie gastroenterologii, w pracy naukowej zajął się m.in. aspektami onkologicznymi przewodu pokarmowego, a także schorzeniami w zakresie układzie trawienia. Od 1994 do 1996 był prezesem Polskiego Towarzystwa Gastroenterologii. Odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim (2003) i Komandorskim (2010) Orderu Odrodzenia Polski.

12. „Mariana Walczaka” w Szczecinie i nadaje się jej nazwę „kpt. Adama Walczaka”.

Adam Walczak – kapitan, oficer Armii Krajowej, Kawaler Orderu Virtuti Militari, ps. „Nietoperz”. W wojnie obronnej 1939 roku walczył w 77 pp. Po kampanii wrześniowej internowany w Birsztanach . Z obozu dla internowanych uciekł i rozpoczął działalność w Służbie Zwycięstwu Polski . W lipcu 1942 roku został aresztowany. Po raz kolejny uciekł z transportu i zameldował się do służby w Komendzie Okręgu Wilno AK . Został komendantem Obwodu Oszmiana - Południe. W Rakowie zorganizował oddział partyzancki i w lutym 1944 roku wymaszerował w pole. "Grupę Dąb" przeformowano w 13 Brygadę AK , a dowództwo nad nią objął „Nietoperz”. W lipcu 1944 roku na czele brygady walczył o Wilno . Uniknął rozbrojenia przez NKWD i na czele swojego oddziału przebił się do Puszczy Rudnickiej , a następnie do Puszczy Nackiej gdzie rozwiązał 13 Brygadę. W styczniu 1945 roku wyjechał do Białegostoku i dalej do Torunia. Był poszukiwany przez Urząd Bezpieczeństwa. Wielokrotnie zmieniał miejsca pobytu. W 1978 roku przeszedł na emeryturę. Napisał monografię 13 Brygady AK. W 1993 roku został wybrany do Rady Naczelnej Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej .