
6. Tomasz Frankowski
Urodzony: 1974, Białystok
Pozycja: napastnik
Lata w Wiśle: 1998-2005
Mecze/bramki w ekstraklasie: 173/115
Sukcesy: 5-krotny mistrz Polski (1999, 2001, 2003, 2004, 2005), 2-krotny wicemistrz Polski (2000, 2002), 2-krotny zdobywca Pucharu Polski (2002, 2003), finalista Pucharu Polski (2000), 3-krotny król strzelców ekstraklasy (1999, 2001, 2005)
Reprezentacja: 1999-2005; 14 meczów, 9 bramek
Określenie „Franek – łowca bramek” pasowało do niego idealnie. W 256 meczach we wszystkich rodzajach rozgrywek zdobył ich aż 156. Był typowym egzekutorem, lisem pola karnego. Potrafił strzelać z każdej pozycji, z zimną krwią wykorzystać najmniejszy błąd rywali. Słynął z podcinek. W pięciu meczach zaliczył hat-tricki, w jednym zdobył 4 gole. W europejskich pucharach pokonał bramkarzy 21 razy.

5. Paweł Brożek
Urodzony: 1983, Kielce.
Pozycja: napastnik
Lata w Wiśle: 1999-2003, 2005-2010, 2013-nadal
Mecze/bramki w ekstraklasie: 354/144
Sukcesy: 7-krotny mistrz Polski (2001, 2003, 2004, 2008, 2009, 2011, 3-krotny wicemistrz Polski (2002, 2006, 2010), 2-krotny zdobywca Pucharu Polski (2002, 2003), 2-krotny król strzelców ekstraklasy (2008, 2009)
Reprezentacja: 2005-2010 i 2013-2014, 25 meczów, 6 bramek; uczestnik mistrzostw świata (2006)
W pierwszych 50 ligowych meczach zdobył zaledwie 10 goli, ale do dziś imponował skutecznością. Jego konto bramkowe pęcznieje z roku na rok. Jest szybki, przebojowy. W sześciu sezonach uzyskał minimum po 15 goli. 4 razy zaliczył hat-tricka. W maju 2018 roku zakończył karierę, potem ją wznowił. Z 149 golami na koncie zajmuje 8. lokatę w „Klubie 100” (graczy z minimum 100 bramkami w ekstraklasie).

4. Maciej Żurawski
Urodzony: 1976, Poznań
Pozycja: napastnik
Lata w Wiśle: 1999-2005 i 2010-2011
Mecze/bramki w ekstraklasie: 174/102
Sukcesy: 5-krotny mistrz Polski (2001, 2003, 2004, 2005, 2011), 2-krotny wicemistrz Polski (2000, 2002), 2-krotny zdobywca Pucharu Polski (2002, 2003), finalista Pucharu Polski (2000), 2-krotny król strzelców ekstraklasy (2002, 2004)
Reprezentacja: 2000-2005, 38 meczów, 13 bramek; uczestnik mistrzostw świata (2002)
Jest jednym z najlepszych strzelców w historii Wisły. Imponował dynamiką i walecznością, był zawodnikiem przebojowym, potrafiącym oddać atomowe uderzenie. Pokonywał bramkarzy w ekstraklasie i europejskich pucharach (23 bramki w 41 meczach, m.in. z Interem Mediolan, AC Parma, Schalke 04 Gelsenkirchen i Lazio Rzym). Był na dwóch mundialach i jednym turnieju Euro, ale tylko raz jako wiślak.

3. Henryk Reyman
Urodzony: 1897, Kraków; zmarły: 1963, Kraków
Pozycja: środkowy napastnik
Lata w Wiśle: 1921-1933
Mecze/bramki w ekstraklasie: 130/109
Mecze/bramki w eliminacjach i finałach MP: 18/18
Sukcesy: 2-krotny mistrz Polski (1927, 1928), 2-krotny wicemistrz Polski (1930, 1931), zdobywca Pucharu Polski (1926), król strzelców ekstraklasy (1927), król strzelców finałów MP (1925)
Reprezentacja: 1922-1931, 9 meczów, 5 bramek, uczestnik igrzysk olimpijskich (1924)
Jedna z największych legend w historii klubu, w którym spędził 23 lata. Miał udział w reaktywowaniu działalności Wisły w 1918 roku, był bohaterskim żołnierzem (uczestnikiem powstań śląskich dwóch wojen światowych i wojny polsko-boleszewickiej) i autorytetem dla kolegów, posiadał cechy przywódcze. Jest jednym z najlepszych snajperów Wisły. W 1927 roku w ligowym meczu z TKS Toruń (15:0) zdobył 6 goli. Jako pierwszy znalazł się w „Klubie 100” (w 1931 roku).