Stanisława Ryster

Stanisława Ryster zmarła 27 marca 2024 roku. Została pochowana 10 kwietnia na Starych Powązkach w Warszawie.

W 1966 rozpoczęła pracę w telewizji, w której początkowo prowadziła programy i teleturnieje młodzieżowe. W 1975 została gospodynią teleturnieju Wielka gra w TVP, który prowadziła nieustająco do 2006. W 2010 roku powróciła do Telewizji Polskiej, przygotowując program Wielka gra – na bis na antenie TVP Polonia.

Janusz Majewski

Jeden z najbardziej znanych polskich reżyserów zmarł 10 stycznia 2024, w wieku 92 lat. W czwartek 18 stycznia odbył się pogrzeb Janusza Majewskiego. Uroczystości żałobne rozpoczęły się w Domu Przedpogrzebowym na Powązkach Wojskowych w Warszawie. W ostatniej drodze wybitnemu artyście towarzyszyli członkowie rodziny, przyjaciele oraz osoby związane z rodzimą kulturą.

Janusz Majewski urodził się w 1931 roku we Lwowie. Zrealizował m.in. filmy "Zazdrość i medycyna", "Zaklęte rewiry", "Lekcja martwego języka", "Zbrodniarz, który ukradł zbrodnię", "Lokis. Rękopis profesora Wittembacha", "C.K. Dezerterzy", "Złoto dezerterów", "Królowa Bona", "Mała matura 1947" oraz "Czarny Mercedes".

Ewa Podleś

Światowej sławy śpiewaczka operowa Ewa Podleś zmarła po ciężkiej chorobie. Miała 71 lat. Artystka zmarła 19 stycznia 2024 roku.

Ewa Podleś urodziła się 26 kwietnia 1952 r. w Warszawie. Ukończyła studia w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie śpiewu Aliny Bolechowskiej. Zadebiutowała w 1975 r. w Operze Warszawskiej rolą Rozyny w "Cyruliku Sewilskim" Rossiniego.

prof. Piotr Węgleński

W piątek 19 stycznia 2024 zmarł profesor Piotr Węgleński. Informację na temat śmierci uczonego za pośrednictwem mediów społecznościowych przekazał Uniwersytet Warszawski.

Profesor Piotr Węgleński urodził się 29 czerwca 1939 r. w Świdnikach. Ukończył studia na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi UW w 1961 r. W 1965 r. uzyskał stopień doktora, a następnie - w 1974 r. - doktora habilitowanego. W 1982 r. otrzymał tytuł naukowy profesora w dziedzinie nauk biologicznych, siedem lat później został profesorem zwyczajnym.

Na Uniwersytecie Warszawskim pełnił funkcje dyrektora Instytutu Genetyki i Biotechnologii, wicedyrektora Instytutu Botaniki i prorektora. Od 1999 do 2005 r. był rektorem tej uczelni. Pracował także w Instytucie Biochemii i Biofizyki PAN.