27. Piotr Czaja
Pozycja: Bramkarz
Lata w Ruchu: 1971-79
Mecze/bramki w lidze: 205/0
Sukcesy: 3 mistrzostwa Polski (1974, 1975, 1979); Puchar Polski (1974); ćwierćfinał Pucharu UEFA (1974); ćwierćfinał Pucharu Mistrzów (1975)
Reprezentacja Polski (jako piłkarz Ruchu): 2 mecze

Znakomity bramkarz, filar trzech mistrzowskich drużyn z lat 70. Czaja był w nich niezastąpiony, o czym świadczyć mogą jego, niepobite do dziś ligowe rekordy. Na przykład: 1005 minut gry bez straconej bramki. Szybki, zwinny, potrafiący odczytywać intencje rywali – kapitalnie spisywał się szczególnie w pojedynkach jeden na jednego.

26. Józef Bon
Pozycja: Pomocnik
Lata w Ruchu: 1968-77
Mecze/bramki w lidze: 181/18
Sukcesy: 3 mistrzostwa Polski (1968, 1974, 1975); Puchar Polski (1974); ćwierćfinał Pucharu UEFA (1974); ćwierćfinał Pucharu Mistrzów (1975)

Jeden z kluczowych zawodników mistrzowskiego Ruchu prowadzonego przez słynnego Michala Vicana: pracowity, ambitny, nieustępliwy. Bon zawsze był w cieniu takich gwiazd, jak Maszczyk czy Bula, ale ciężko byłoby wyobrazić sobie bez niego chorzowską jedenastkę w latach 70.

25. Krzysztof Warzycha
Pozycja: Napastnik
Lata w Ruchu: 1983-90
Mecze/bramki w lidze: 167/66
Sukcesy: Mistrz Polski (1989)
Reprezentacja Polski (jako piłkarz Ruchu): 25 meczów

Kolejny z wielkich napastników Ruchu. O ostatniej mistrzowskiej drużynie z Chorzowa z 1989 roku mówiło się, że to zespół bez gwiazd. Gwiazdą tamtej ekipy był właśnie Warzycha. Strzelał regularnie, przez cały sezon, ale na samym finiszu rozgrywek udowodnił, co znaczy prawdziwy lider. Zdobywał gole w pięciu finałowych zwycięstwach Ruchu (w sumie aż 7 goli w 5 meczach). W trudnych meczach z Górnikiem Zabrze i Śląskiem Wrocław były to trafienia na wagę zwycięstwa. Sezon zakończył hat trickiem z Górnikiem Wałbrzych (4:1).

24. Eugeniusz Lerch
Pozycja: Środkowy napastnik
Lata w Ruchu: 1957-67
Mecze/bramki w lidze: 199/85
Sukcesy: Mistrz Polski (1960)

Jeden z najskuteczniejszych napastników w historii Ruchu: przez 4 sezony był najlepszym strzelcem drużyny. Znakomity snajper, bardzo szybki, ruchliwy, energiczny. Mnóstwo bramek zdobywał dzięki swojemu niezwykłemu boiskowemu sprytowi. Aż trudno uwierzyć, że nigdy nie dostał powołania do reprezentacji Polski. Jeden z liderów mistrzowskiej drużyny z 1960 roku.