23. Piotr Drzewiecki
Pozycja: Obrońca
Lata w Ruchu: 1969-80
Mecze/bramki w lidze: 231/3
Sukcesy: 3 mistrzostwa Polski (1974, 1975, 1979); Puchar Polski (1974); ćwierćfinał Pucharu UEFA (1974); ćwierćfinał Pucharu Mistrzów (1975)
Reprezentacja Polski (jako piłkarz Ruchu): 3 mecze

Wielki talent, wcześnie dostrzeżony przez trenerów Ruchu: w pierwszej drużynie debiutował już jako 18-latek. Później długo trapiony przez kontuzje, ale gdy w Chorzowie pojawił się trener Michal Vican, był podstawowym obrońcą jego dwóch mistrzowskich drużyn. Trzeci tytuł dołożył już w zupełnie innym, przebudowanym Ruchu, już jako jeden z najbardziej doświadczonych liderów. Jeden z niewielu z trzema tytułami w latach 70., obok Wyrobka, Malchera, Wiry, Czai i Benigiera.

22. Józef Kopicera
Pozycja: Pomocnik
Lata w Ruchu: 1972-77
Mecze/bramki w lidze: 129/25
Sukcesy: 2 mistrzostwa Polski (1974, 1975); Puchar Polski (1974); ćwierćfinał Pucharu UEFA (1974); ćwierćfinał Pucharu Mistrzów (1975)
Reprezentacja Polski (jako piłkarz Ruchu): 2 mecze

Jedna z gwiazd dwóch mistrzowskich ekip z połowy lat 70. Kopicera tworzył znakomite ofensywne dynamo z Bulą, Benigierem czy Marxem. Był wtedy w ścisłej ligowej czołówce, był powoływany do szerokiej kadry na mistrzostwa świata w roku 1974. Swoją prawdziwą wartość Kopicera pokazał w najlepszym w historii Ruchu występie w europejskich pucharach. W 1975 jego gole wyeliminowały Fenerbahce, rok wcześniej Honved i Carl-Zeiss Jena.

21. Bernard Bem
Pozycja: Napastnik, pomocnik, obrońca
Lata w Ruchu: 1958-71
Mecze/bramki w lidze: 262/27
Sukcesy: 2 mistrzostwa Polski (1960, 1968)
Reprezentacja Polski (jako piłkarz Ruchu): 17 meczów

Człowiek, który w Ruchu spędził całe życie. Jako piłkarz? Aż 14 sezonów, 262 mecze. Przede wszystkim, fundamentalny piłkarz mistrzowskich ekip z lat 60.: szalenie pracowity, waleczny, z żelazną kondycją i niezwykłym charakterem. Dla dobra drużyny grywał na każdej pozycji oprócz bramkarza. W drodze po tytuł w 1960 roku kluczowe gole w meczach z Legią, Zagłębiem Sosnowiec i Pogonią Szczecin.

20. Eugeniusz Pohl
Pozycja: Napastnik, prawy obrońca
Lata w Ruchu: 1951-53 i 1955-64
Mecze/bramki w lidze: 210/9
Sukcesy: 4 mistrzostwa Polski (1951, 1952, 1953, 1960); Puchar Polski (1951)

Karierę rozpoczynał jako napastnik, kończył jako prawy obrońca. Twardy, pracowity, nieustępliwy i odpowiedzialny zawodnik, często w cieniu większych gwiazd Ruchu, to właśnie Pohl aż przez 7 lat był kapitanem mistrzowskich drużyn z Chorzowa. Choć był powoływany do reprezentacji Polski, nie doczekał się w niej debiutu. Miał jechać na Igrzyska do Rzymu w 1960 roku, ale ostatecznie zastąpił go jego kolega z zespołu, Hubert Pala.