19. Antoni Nieroba
Pozycja: Obrońca
Lata w Ruchu: 1956-72
Mecze/bramki w lidze: 347/20
Sukcesy: 2 mistrzostwa Polski (1960, 1968)
Reprezentacja Polski (jako piłkarz Ruchu): 17 meczów
Człowiek-instytucja. Jeden z wielu rekordzistów w historii Ruchu. Nieroba to najznakomitszy przykład długowieczności i wierności klubowym barwom: w Chorzowie spędził 17 sezonów. Tylko w lidze zagrał w 347 meczach. W sumie oficjalnych spotkań, łącznie ze wszystkimi meczami pucharowymi w kraju i zagranicą, zaliczył aż 401! Dwukrotny mistrz Polski i reprezentant kraju. Przez lata ikona Ruchu i wzór dla kolejnych pokoleń młodych śląskich piłkarzy.
18. Ryszard Wyrobek
Pozycja: Bramkarz
Lata w Ruchu: 1948-62
Mecze/bramki w lidze: 259/0
Sukcesy: 4 mistrzostwa Polski (1951, 1952, 1953, 1960); Puchar Polski (1951)
Reprezentacja Polski (jako piłkarz Ruchu): 2 mecze
Najlepszy bramkarz w historii Ruchu. Nazywano go „śląskim Jaszynem”, ale trzeba pamiętać, że początkowo Wyrobek wcale nie zamierzał stawać między słupkami, bo zapowiadał się na świetnego lewoskrzydłowego. Na grę w bramce namówiły go przedwojenne sławy Ruchu: Teodor Peterek i Paweł Buchwald. W trakcie 15 sezonów w Chorzowie był wielokrotnie kuszony przez kluby polskie i zagraniczne. W 1.FC Kaiserslautern oglądał nawet mieszkanie, które oferował mu niemiecki klub. Potem opowiadał: „Nie wyobrażałem sobie życia poza Chorzowem”.
17. Karol Dziwisz
Pozycja: Pomocnik, obrońca
Lata w Ruchu: 1929-39
Mecze/bramki w lidze: 170/6
Sukcesy: 5 mistrzostw Polski (1933, 1934, 1935, 1936, 1938)
Reprezentacja Polski (jako piłkarz Ruchu): 2 mecze
Nazywano go „Bombon”, bo był niski i drobny. Ale lista napastników, którzy mocno rozczarowali się, sądząc, że łatwo poradzą sobie z Dziwiszem byłaby długa jak lista występów Dziwisza w Ruchu. W jego czasach pisano, że największe znakomitości miały problem, by choć raz w meczu dotknąć piłki, bo Dziwisz swoich rywali nie odstępował na krok. Kibice uwielbiali go za jego serce, za szaloną ambicję, za niespożyte siły, ale i boiskową mądrość i spryt. Jeden z niewielu członków wszystkich pięciu mistrzowskich składów Ruchu sprzed wojny.
16. Henryk Alszer
Pozycja: Napastnik
Lata w Ruchu: 1948-57
Mecze/bramki w lidze: 176/51
Sukcesy: 3 mistrzostwa Polski (1951, 1952, 1953); Puchar Polski (1951);
Reprezentacja Polski (jako piłkarz Ruchu): 13 meczów; uczestnik Igrzysk w Helsinkach 1952
Wspaniały napastnik, wyborny drybler i egzekutor, jeden z wielkich piłkarzy, którym część kariery zabrała wojna. Niezastąpiony zawodnik pierwszej mistrzowskiej ekipy Ruchu, w której kapitalnie uzupełniał się z młodszym Gerardem Cieślikiem (później członek ofensywnego tercetu A-B-C: Alszer, Breiter, Cieślik). Chorzowscy kibice na zawsze zapamiętali popisy tej dwójki choćby w legendarnym meczu z Dynamem Kijów, wygranym przez Ruch 5:0. Alszer był gwiazdą Ruchu i ligi nawet grubo po trzydziestce.
