Niemożność posiadania "zachodniej" waluty

Do 1989 roku w Polce Rzeczpospolitej Ludowej obowiązywał zakaz posiadania walut z krajów zachodnich (legalne było jedynie posiadanie tzw. dewiz). Każda osoba będąca w posiadaniu obcej, niebędącej dewizą, waluty była narażona na srogie kary czy więzienie. Jednak wszyscy starali się obchodzić ten zakaz, a władza udawała, że tego nie widzi. Co więcej, dolary, czy niemieckie marki nabywali od cinkciarzy (osoby zajmujące się handlem walutą) nawet wysoko postawieni funkcjonariusze milicji.

Inflacja

Ostatnia dekada PRL to okres upadku gospodarczego i tzw. dzikiej inflacji. Przeciętne miesięczne zarobki Polaków oscylowały w tysiącach złotych, jednak już po kilku dniach (bądź tygodniach) drastycznie traciły na wartości. W efekcie Polacy stawali się "milionerami", ale nie mogli za to nic kupić. Pieniądz stał się bezużyteczny. Dopiero w połowie lat 90. (już po upadku komunizmu w naszym kraju) przeprowadzono denominację pieniądza, co miało zahamować hiperinflację.

Cenzura

Mimo zapewnień władz komunistycznych o wolności słowa, w PRL mieliśmy powszechnie do czynienia ze zjawiskiem cenzury. Miała ona charakter prewencyjny, czyli eliminowano niepożądane przez władze treści jeszcze przed ich publikacją w mediach. Cenzorzy sprawdzali materiały informacyjne przed upublicznieniem zatrzymując je lub zwalniając do emisji według odgórnych zaleceń rządzącej partii komunistycznej PZPR. Nawet na ulicy trzeba było uważać, co (i do kogo) się mówi, gdyż groziły za to nawet kary więzienia.

Zakaz wyjazdu za granicę

Komunistyczne władze, jak tylko mogły, utrudniały wyjazd Polakom do innych krajów, zwłaszcza do tzw. państw kapitalistycznych. W teorii każdy mógł podróżować wszędzie, granice były otwarte, lecz by móc wyjechać za granicę potrzeba było uzyskać paszport, co było nie lada wyzwaniem. Trzeba było złożyć odpowiedni wniosek do urzędu i liczyć na łaskę (bądź nie) urzędników. O ile podróż do innych krajów demokracji ludowej na wakacje nie stanowiła większego problemu, tak wyjazdy na Zachód ograniczano do maksimum. Często, by móc uzyskać paszport, trzeba było podpisać zobowiązanie do współpracy z Urzędem Bezpieczeństwa (co robiono świadomie, bądź nie).