Zygmunt Modzelewski (1900-1954)
Polityk, ekonomista, szef MSZ PRL. Od 1917 r. działał w SDKPiL, a od 1918 r. w KPP. W latach dwudziesty ukończył w Paryżu na Sorbonie i w Szkole Nauk Politycznych. Tam zrobił doktorat. Należał do aktywistów Francuskiej Partii Komunistycznej. W latach 1937-45 przebywa w ZSRR. Pierwsze dwa lata pobytu spędza na Łubiance – nie podpisuje jednak podsuwanych fałszywych zeznań. Szczęśliwie udaje mu się dotrwać od upadku Jeżowa. Następnie działa w Związku Patriotów Polskich. W 1944 r. zostaje pierwszym szefm Agnecji „Polpress”, poprzedniczki Polskiej Agnecji Prasowej. Od 1944 r. należał do PPR. W1945 r. pełnił funkcję ambasadora PRL w Moskwie. W latach 1947-1951 był ministrem spraw zagranicznych PRL. Następnie był rektorem Instytutu Nauk Społecznych przy KC PZPR. Od 1952 r., do śmierci w 1954 r., był członkiem Rady Państwa. Jego adoptowanym synem jest prof. Karol Modzelewski.
Jan Paszyn (1892-1937)
Działacz komunistyczny. Od 1913 r. w SDKPiL, a od 1918 r. w KPP. Organizował stołeczne struktury partii. Był członkiem KC KPP. W 1929 r. został aresztowany i skazany za działalność komunistyczną. W 1932 r., w ramach wymiany więźniów, znalazł się w ZSRR. W 1937 r. został skazany „za udział w siatce szpiegowsko-terrorystycznej” i rozstrzelany.
Henryk Raabe (1982-1951)
Zoolog, działacz społeczny i polityk. Przed wojną był docentem na Uniwersytecie Jagiellońskim i działaczem PPS. Prowadził badania nad pierwotniakami, ze szczególnym uwzględnieniem organizmów chorobotwórczych. W latach 1944-48 był pierwszym rektorem UMCS. Jednocześnie (1945-46) sprawował funkcję ambasadora PRL w Moskwie.
Wincenty Rzymowski (1883-1950)
Polityk, dziennikarz, literat. Pochodził z mazowieckiej rodziny szlacheckiej. Kształcił się w Warszawie, Genewie i Odessie, gdzie ukończył wydział prawny tamtejszego uniwersytetu. Karierę dziennikarską rozpoczął jeszcze przed I wojną światową. W 1917 r. przetłumaczył na polski „Księcia” Machiavellego. W międzywojniu pisał do wielu gazet., m.in., „Robotnika”. W latach 1933-1937 był redaktorem naczelnym „Kuriera Porannego”. Wówczas był przeciwnikiem zarówno faszyzmu, nazizmu, jak i komunizmu. Tuż przed wojną zaangażował się w Stronnictwa Demokratycznego. W 1939 r. przedostał się do Krzemieńca. Pisał sporadycznie do sowieckiej prasy. Od kwietnia 1944 r. współpracował ze Związkiem Patriotów Polskich, zaproszony osobiście przez Wandę Wasilewską. Po powstaniu PKWN był ministrem w kolejnych rządach – spraw zagranicznych, kultury. Stał na czele SD – miał uwiarygadniać nowy ustrój w oczach Zachodu. W 1950 r. zmarł podczas uroczystych obchodów Święta Pracy.
