23. Jan Gomola
Pozycja: Bramkarz
Lata w Górniku: 1965-74
Mecze/bramki w lidze: 117/0
Sukcesy: 5 mistrzostw Polski (1965, 1966, 1967, 1971, 1972); 4 Puchary Polski (1968, 1969, 1970, 1971); finał Pucharu Zdobywców Pucharów (1970)
Reprezentacja Polski (jako piłkarz Górnika): 7 meczów

Kolejny ze wspaniałych bramkarzy Górnika, obok Huberta Kostki najbardziej utytułowany i – być może – najbardziej widowiskowo grający ze wszystkich, którzy w Zabrzu się pojawili. Pech Gomoli, zasadniczy, polegał na tym, że z Kostką spotkał się w tym samym zespole i to z nim rywalizował o miejsce w bramce. O tej rywalizacji, wyjątkowo przyjaznej jak na taką sytuację pomiędzy bramkarzami, krążyły legendy. Bo Gomola i Kostka walczyli też o miejsce numer 1 w… reprezentacji Polski. Zdarzało się nawet, że jeden bronił w klubie, a drugi wychodził na boisko w kadrze.

22. Alojzy Deja
Pozycja: Pomocnik
Lata w Górniku: 1967-77
Mecze/bramki w lidze: 205/33
Sukcesy: 3 mistrzostwa Polski (1967, 1971, 1972); 5 Pucharów Polski (1968, 1969, 1970, 1971, 1972); finał Pucharu Zdobywców Pucharów (1970)

Wybitny talent. Wystarczy powiedzieć, że w Górniku debiutował niedługo po 18. urodzinach i choć konkurentów do miejsca w składzie miał piekielnie mocnych (Erwin Wilczek, Zygfryd Szołtysik czy Jerzy Musiałek), bardzo szybko stał się podstawowym ogniwem zabrzańskiej drugiej linii. Porównywano go z Kazimierzem Deyną, bo tak jak on, Deja imponował przeglądem pola, długimi podaniami i nienaganną techniką. Świetnie zapowiadającą się karierę przekreśliła ciężka kontuzja w meczu towarzyskim z rumuńską Politehniką Timisoara.

21. Ginter Gawlik
Pozycja: Prawy pomocnik, obrońca
Lata w Górniku: 1956-64
Mecze/bramki w lidze: 136/21
Sukcesy: 5 mistrzostw Polski (1957, 1959, 1961, 1963, 1964)
Reprezentacja Polski (jako piłkarz Górnika): 7 meczów

Lokalna gwiazda: gdy Górnik Zabrze ściągał go z Górnika Biskupice, transfer próbowali zablokować kibice. Jeden z pierwszych rekordzistów Górnika, jeśli chodzi o staż: w Zabrzu grał w sumie przez 14 lat, do 1956 roku w II lidze. Uniwersalny piłkarz, ustawiany zarówno w drugiej linii, jak i na skrajnej obronie. Nazywano go czasem „zabrzańskim Bozsikiem” (od Józsefa Bozsika, asa reprezentacji Węgier). Pamiętna chwila, oprócz mistrzowskich tytułów? Kapitalny mecz w reprezentacji, która w 1957 pokonała ZSRR na Stadionie Śląskim.

20. Edward Olszówka
Pozycja: Lewy obrońca
Lata w Górniku: 1960-69
Mecze/bramki w lidze: 141/1
Sukcesy: 6 mistrzostw Polski (1961, 1963, 1964, 1965, 1966, 1967); 2 Puchary Polski (1965, 1968)

Filar defensywy mistrzowskiego Górnika w latach 60. Na lewej stronie boiska Olszówka (na zdjęciu z prawej) tworzył znakomity duet ze swoim przyjacielem, Romanem Lentnerem. Nigdy nie miał aspiracji do bycia gwiazdą, tych zresztą nigdy wówczas w Zabrzu nie brakowało. Olszówka był członkiem aż sześciu złotych drużyn. Miejsce w składzie zabrał mu dopiero znakomity Henryk Latocha.