19. Alfred Olek
Pozycja: Pomocnik
Lata w Górniku: 1967-72
Mecze/bramki w lidze: 114/4
Sukcesy: 3 mistrzostwa Polski (1967, 1971, 1972); 4 Puchary Polski (1968, 1969, 1970, 1971); finał Pucharu Zdobywców Pucharów (1970)
Reprezentacja Polski (jako piłkarz Górnika): 1 mecz
Trzy mistrzowskie drużyny z końca lat 60. i początku lat 70. można scharakteryzować mniej więcej tak: artyści pokroju Lubańskiego, Pola, Lentnera czy Szołtysika oraz… Alfred Olek. Żaden inny piłkarz Górnika nie harował na boisku tak jak on. Zresztą sam Lubański nazwał go „stalowymi płucami” drużyny. Poza tym małomówny, wręcz nieśmiały – gdy w 1970 roku Górnik wracał ze Szkocji, po wyjazdowym pucharowym zwycięstwie z Glasgow Rangers, Olek (strzelec gola w Glasgow) krył się przed wiwatującymi na jego cześć kibicami.
18. Edward Jankowski
Pozycja: Napastnik
Lata w Górniku: 1956-63
Mecze/bramki w lidze: 140/75
Sukcesy: 4 mistrzostwa Polski (1957, 1959, 1961, 1963);
Reprezentacja Polski (jako piłkarz Górnika): 10 meczów
Pierwszy z wielkich napastników Górnika. Zdobywca pierwszego gola dla zabrzańskiej drużyny w ekstraklasie i pierwszy zabrzanin, który zdobył trzy bramki w jednym meczu w reprezentacji Polski. Jankowski, świetny drybler, miał niezwykły „ciąg na bramkę” (aż 75 goli dla Górnika w lidze), grał ostro i zdecydowanie. Zanim w Górniku pojawił chłopak o nazwisku Lubański, Jankowski tworzył w ataku duet marzeń z Ernestem Pohlem.
17. Jan Urban
Pozycja: Napastnik, rozgrywający
Lata w Górniku: 1986-90 i 1998
Mecze/bramki w lidze: 135/55
Sukcesy: 3 mistrzostwa Polski (1986, 1987, 1988)
Reprezentacja Polski (jako piłkarz Górnika): 42 mecze; uczestnik mistrzostw świata 1986
Są tacy, którzy widzieli w nim największy, obok Zbigniewa Bońka, talent w polskiej piłce lat 80. Gwiazda trzech mistrzowskich ekip z Zabrza. Bywały mecze, które wygrywał dla Górnika praktycznie w pojedynkę. Pamiętacie mecz z Legią na finiszu sezonu 1985/86? Górnik wygrał u siebie 3:0, po dwóch golach Urbana. Albo ten kilka miesięcy wcześniej z meczu z Widzewem, gdy Urban ograł całą obronę rywali i ośmieszył bramkarza.
16. Henryk Latocha
Pozycja: Lewy obrońca
Lata w Górniku: 1966-73
Mecze/bramki w lidze: 126/1
Sukcesy: 4 mistrzostwa Polski (1966, 1967, 1971, 1972); 5 Pucharów Polski (1968, 1969, 1970, 1971, 1972); finał Pucharu Zdobywców Pucharów (1970)
Reprezentacja Polski (jako piłkarz Górnika): 8 meczów
Górnik znalazł go w małym Bieruniu i miał początkowo więcej wiary w Latochę niż Latocha miał wiary… w samego siebie. Uwierzyć w swoje możliwości pomógł mu trener Kalocsay, który przekwalifikował go na lewego obrońcę. Tak narodził się być może najlepszy zawodnik na tej pozycji w historii Górnika. O jego klasie przekonał się nawet George Best, którego Latocha krył podczas niezapomnianych pucharowych pojedynków z Manchesterem United. A nie był to wcale jedyny świetny występ zabrzańskiego obrońcy na arenie europejskiej.
