15. Ryszard Komornicki
Pozycja: Ofensywny pomocnik
Lata w Górniku: 1983-89
Mecze/bramki w lidze: 183/35
Sukcesy: 4 mistrzostwa Polski (1985, 1986, 1987, 1988)
Reprezentacja Polski (jako piłkarz Górnika): 20 meczów; uczestnik mistrzostw świata 1986

Wybitna postać, lider i mózg ostatniej mistrzowskiej dynastii Górnika. To Komornicki (na zdjęciu z lewej) przez 6 lat dyktował w Zabrzu jak grać, w jakim tempie, kto, kiedy i gdzie powinien dostać piłkę. Sam też sporo strzelał, zwłaszcza zza pola karnego (w mistrzowskim sezonie 1988 aż 9 bramek w lidze i 2 w pucharze), ale pamiętajmy też, jak kapitalnie Komornicki grał głową. Wyobraźmy sobie teraz drugą linię z Komornickim, Matysikiem, Warzychą, Majką, Urbanem czy Iwanem. Ten zespół nie miał w Polsce z kim przegrać.

14. Jan Banaś
Pozycja: Prawoskrzydłowy
Lata w Górniku: 1969-75
Mecze/bramki w lidze: 124/35
Sukcesy: 2 mistrzostwa Polski (1971, 1972); 3 Puchary Polski (1970, 1971, 1972); finał Pucharu Zdobywców Pucharów (1970)
Reprezentacja Polski (jako piłkarz Górnika): 17 meczów

Wszystko, czego przez lata nie powiedziano w Zabrzu o Banasiu, pokazał jego niedawny biograficzny film. W latach 70. żaden piłkarz w Polsce nie żył tak jak Jan Banaś i mało który grał jak on. Wśród starszych kibiców do dziś krążą legendy o sztuczkach technicznych, którymi popisywał się na boisku, o bramkach, które zdobywał z popisową gracją. Ile wśród nich było bramek, które zmieniły historię naszej piłki? Ta z Romą w półfinale Pucharu Zdobywców Pucharów? A może z Anglią w pamiętnych eliminacjach do mistrzostw świata w Niemczech? Szkoda wielkich międzynarodowych imprez, na których go zabrakło, wyłącznie wskutek decyzji politycznych.

13. Andrzej Pałasz
Pozycja: Napastnik
Lata w Górniku: 1978-87
Mecze/bramki w lidze: 226/39
Sukcesy: 3 mistrzostwa Polski (1985, 1986, 1987)
Reprezentacja Polski (jako piłkarz Górnika): 34 mecze; brąz mistrzostw świata 1982, uczestnik MŚ 1986

Andrzej Pałasz powinien być wzorem dla każdego chłopaka w Zabrzu, który marzy o piłkarskiej karierze. Urodził się w Zabrzu, zaczynał w Górniku jako trampkarz, podawał piłki Lubańskiemu i Kostce, a gdy miał 17 lat zadebiutował w pierwszej drużynie. Zresztą, Lubański w 1980 roku to właśnie jego pasował na swojego następcę. Dekada gry w Górniku, prawie 300 oficjalnych meczów (226 w ekstraklasie), trzy mistrzowskie tytuły, obowiązki kapitana, do tego dwa finały mistrzostw świata (w tym brąz w Hiszpanii w 1982 roku).

12. Waldemar Matysik
Pozycja: Pomocnik
Lata w Górniku: 1980-87
Mecze/bramki w lidze: 173/7
Sukcesy: 3 mistrzostwa Polski (1985, 1986, 1987)
Reprezentacja Polski (jako piłkarz Górnika): 55 meczów; brązowy medal mistrzostw świata 1982, uczestnik MŚ 1986
W zestawieniach takich jak to, w przypadku klubów takich jak Górnik, określenie „wybitny” może pojawiać się nader często. Waldemar Matysik? Waldemar Matysik, ten cichy, skromny, nierzucający się w oczy defensywny pomocnik mistrzowskiego Górnika z lat 80. był piłkarzem wybitnym i tu nie ma mowy o przesadzie. Matysik robił w Zabrzu jeszcze intensywniej to, do czego kilkanaście lat wcześniej przyzwyczaił Alfred Olek: harował od pierwszej do ostatniej minuty i nigdy nie przestawał. Nienawidziły go gwiazdy innych drużyn, jak choćby Dariusz Dziekanowski z Legii, który przy Matysiku wyglądał, jakby pierwszy raz w życiu miał piłkę przy nodze. Kluczowy piłkarz reprezentacji, przede wszystkim tej, która w 1982 roku przywiozła brąz z mundialu w Hiszpanii.