BŁĘDY PERSONALNE JUŻ NA POCZĄTKU ROKU
W ostatnim meczu 2021 roku Wisła Kraków wygrała 3:0 z Bruk-Betem Termalicą Nieciecza. Przy ul. Reymonta potraktowano ten wynik jako oznakę odgonienia czarnych chmur, widma spadku. Jak przyznawano później, był to mecz, który tak naprawdę uśpił czujność w gabinetach. A przecież Wisła po 19 kolejkach miała wtedy jedynie trzy punkty przewagi nad strefą spadkową. I wbrew temu wysokiemu zwycięstwu miała ogromne problemy z wygrywaniem w ekstraklasie. Nie chodziło wtedy o to, że Adrian Gula jest słabym trenerem. Bardziej o to, że był bardzo uparty w preferowaniu swojego pomysłu na grę, choć w Krakowie nie miał do takiej gry piłkarzy. Gula tak naprawdę tylko jeden raz się złamał i zagrał bardziej pragmatycznie, defensywnie. Efekt był taki, że pokonał wtedy Górnika w Zabrzu. Nie chciał jednak słuchać, że najpierw trzeba robić punkty, a później ewentualnie przestawiać zespół na bardziej ofensywny styl gry. W Wiśle już tak jednak jest, a przynajmniej było, że nikt nie spieszy się ze zwalnianiem trenerów. I wtedy też się nie spieszono, zbagatelizowano problem za co przyszło później zapłacić wysoką cenę.
KIEPSKIE PRZYGOTOWANIE DRUŻYNY
Na początku 2022 roku Wisła rozpoczęła przygotowania do wiosennej części sezonu. Zespół był m.in. na zgrupowaniu w Turcji, ale co w dużej mierze okazało się brzemienne w skutkach, nie został dobrze przygotowany już na pierwsze mecze. Głosy, że drużyna ma dopiero rozkręcać się w trakcie rundy, gdy osiągnie optymalną dyspozycję, można było usłyszeć jeszcze przed pierwszym meczem w Częstochowie z Rakowem. Również takie, że treningi w okresie przygotowawczym nie były specjalne forsowne… Efekt był taki, że na progu wiosny, gdy tak naprawdę Wisła miała poza meczem z Rakowem dość korzystny terminarz i mogła wypracować sobie już spokojną przewagę nad strefą spadkową, wyglądała dramatycznie. Jeden z najgorszych meczów, jaki rozegrali krakowianie w całym 2022 roku to ten ze Stalą Mielec. Wiślacy wyglądali w tym spotkaniu na tle rywali wręcz dramatycznie. Porażka 0:1 z jednej strony przesądziła los Adriana Guli, z drugiej okazała się jedną w kluczowych w walce o utrzymanie.
POLITYKA TRANSFEROWA, ZABRAŁO SNAJPERA
Zimą Wisła Kraków sprowadzała różnych piłkarzy. Nie można powiedzieć, że wszystkie były złe, że wszystkie się nie sprawdziły. Byłoby to nadużycie, bo np. Luis Fernandez okazał się wzmocnieniem. Były jednak i dziwne posunięcia, jak zakontraktowanie Sebastiana Ringa, gdy wiadomo było, że z powodów osobistych piłkarz ten wiosną raczej będzie koncentrował się na grze w piłkę na samym końcu. Przyszedł też np. Elvis Manu, piłkarz o takim stanie kolan, że do dzisiaj w klubie krążą na ten temat legendy. A o czym informował klubowy lekarz jeszcze przed podpisaniem umowy z tym piłkarzem. Wysokość podpisywanych umów też była na takim poziomie, że mieliśmy w niektórych przypadkach do czynienia po prostu z trwonieniem pieniędzy. Wydanie np. pół miliona euro na Enisa Fazlagicia brzmi dzisiaj jak kiepski żart… Zabrakło też ruchu kluczowego naszym zdaniem w kontekście tego, że Wisła miała bić się o utrzymanie. Nie sprowadzono skutecznego napastnika, a jedynką w pierwszej linii szybko stał się Zdenek Ondrasek, który gdy przychodził, był raczej awizowany jako uzupełnienie składu. Jeszcze w zimie ówczesny dyrektor sportowy Tomasz Pasieczny przekonywał nas, że jeśli tylko druga linia będzie funkcjonować lepiej, Jan Kliment się odbuduje i zacznie strzelać bramki. Nie zaczął, a Wisła nawet jeśli miała w niektórych meczach przewagę, nie potrafiła tych spotkań „przepychać”. Takich meczów było wiele. Zamiast tego była seria remisów, a punkty uciekały, uciekały. Mówiąc obrazowo - Wiśle wiosną zabrało w ataku takiego Alona Turgemana, którego bramki w 2020 roku dały jej utrzymanie. Efekt był ostatecznie taki, że Wisła wiosną wygrała JEDEN mecz. Tak utrzymać się nie można było.
