26. Henryk Maculewicz
Urodzony: Grudza, 1950
Pozycja: środkowy obrońca
Lata w Wiśle: 1971-1979
Mecze/bramki w ekstraklasie: 193/11
Sukcesy: mistrz Polski (1978), finalista Pucharu Polski (1979), ćwierćfinalista Pucharu Europy (1979)
Reprezentacja: 1974-1978, 23 mecze, zawodnik piątej-szóstej drużyny świata (1978)
„Beton” i „Koń” - już te przydomki mówią wiele o tym, jakim był zawodnikiem. Twardym jak skała, o niesamowicie silnym strzale, w tym z rzutu wolnego. Do legendy przeszły jego gole zdobyte w meczach ze Śląskiem Wrocław (1976) i Arką Gdynia (1977) z niemal połowy boiska. Broniąc barw Wisły, strzelił więcej bramek (17) niż zarobił kartek (10). Ani razu nie zobaczył czerwonego kartonika.
25. Mieczysław Balcer
Urodzony: 1906, Kraków; zmarły: 1995, Poznań
Pozycja: lewoskrzydłowy
Lata w Wiśle: 1923-1935
Mecze/bramki w ekstraklasie: 133/64
Mecze/bramki w eliminacjach i finałach MP: 17/4
Sukcesy: 2-krotny mistrz Polski (1927, 1928), 3-krotny wicemistrz Polski (1923, 1930, 1931), zdobywca Pucharu Polski (1926)
Reprezentacja: 1924-1934, 10 meczów, 8 bramek.
Niezwykła postać w historii Wisły. Uprawiał kilka dyscyplin, w tym lekkoatletykę. W 1931 roku we Lwowie tego samego dnia wygrał bieg MP na 1500 m (dzięki czemu zdobył złoto w 10-boju) i zagrał w meczu z Czarnymi (2:1). Był niesłychanie szybki, strzelał dużo bramek (w tym w pełnym biegu), ale i zaliczał mnóstwo asyst. W 1926 roku przeprowadził się do Poznania, na mecze Wisły jeździł pociągiem.
24. Jan Kotlarczyk
Urodzony: 1903, Kraków, zmarły: 1966, Kraków
Pozycja: pomocnik
Lata w Wiśle: 1925-1936
Mecze/bramki w ekstraklasie: 215/5
Mecze/bramki w eliminacjach i finałach MP: 9/0
Sukcesy: 2-krotny mistrz Polski (1927, 1928), 3-krotny wicemistrz Polski (1930, 1931, 1936), zdobywca Pucharu Polski (1926)
Reprezentacja: 1928-1935, 20 meczów
Najpierw grał jako lewy łącznik, ale do historii klubu przeszedł jako środkowy pomocnik. Razem z młodszym bratem Józefem długo był podporą Wisły i drużyny narodowej. Miał niespożyte siły, potrafił przerywać akcje rywali i dyrygować swoimi kolegami. Jako pierwszy w Polsce rozegrał 100 i 200 ligowych meczów, odpowiednio w 1930 i 1935 roku. Z 215 spotkań aż 214 rozegrał w pełnym wymiarze czasu.
23. Józef Kotlarczyk
Urodzony: 1907, Kraków; zmarły: 1959, Bydgoszcz
Pozycja: pomocnik
Lata w Wiśle: 1927-1939
Mecze/bramki w ekstraklasie: 243/13
Sukcesy: 2-krotny mistrz Polski (1927, 1928), 3-krotny wicemistrz Polski (1930, 1931, 1936)
Reprezentacja: 1930-1937, 30 meczów; uczestnik igrzysk olimpijskich (1936)
Początkowo był napastnikiem, dopiero w Wiśle stał się prawym pomocnikiem (sporadycznie grał też w obronie). Razem ze starszym bratem Janem przez wiele lat stanowił o sile „Białej Gwiazdy” i naszej reprezentacji. Dysponował świetną techniką i kondycję, grał z dużą determinacją, świetnie dogrywał piłki kolegom. Podczas IO w Berlinie był kapitanem drużyny, która zajęła czwarte miejsce.
