Katedra Notre Dame w Paryżu jest jednym z najbardziej rozsławionych zabytków sakralnych na świecie, a przyczynił się do tego między innymi Victor Hugo swoją powieścią.
Budowa trwała ponad 180 lat, a co roku odwiedza ją ponad 12 mln turystów. Drugiego tak często odwiedzanego miejsca we Francji po prostu nie ma!
Gdy 15 kwietnia 2019 w katedrze wybuchł pożar, oczy całego świata skierowały się w stronę Paryża. Notre Dame uległa ogromnym zniszczeniom, ale już zapowiedziano jej odbudowę. A jaka była historia najważniejszej katedry na świecie? Zobaczcie sami.

Zanim powstała Notre-Dame...

Uważa się, że zanim chrześcijaństwo dotarło do Francji, w miejscu, w którym stanęła katedra Notre-Dame, stała świątynia poświęcona Jowiszowi. W 1711 roku odkryto Słup Wioślarzy, którzy może to potwierdzać.
Następnie świątynię zastąpiono wczesnochrześcijańską bazyliką. Później stała się ona katedrą: znajdowała się około 40 metrów na zachód od lokalizacji Notre-Dame, ale nie była tak imponująca. Była mniejsza o około połowę, a także szersza i niższa. Jednak jak na swoje czasy, była naprawdę duża.
Przechodziła też przebudowy: Merowingowie poddali ją renowacji, Karolingowie w 857 roku przebudowali ją, a później została poddana jeszcze jednej przebudowie. Populacja Paryża jednak rosła i stara katedra stawała się za mała.

Początki budowy Notre-Dame

W 1160 roku biskup Paryża, Maurice de Sully, postanowił zbudować nowy i znacznie większy kościół. Romańska katedra miała zostać zburzona, ale materiały z niej miały zostać ponownie użyte. To biskupowi zawdzięczamy gotycki styl Notre-Dame – zadecydował on, że nowy kościół będzie wznoszony w tym stylu, podobnie jak wiele innych katedr na terenie Francji w tamtym czasie.
Budowa Notre-Dame rozpoczęła się między 24 a 25 kwietnia 1163 roku, a kamień węgielny pod budowę został położony w obecności króla Ludwika VII i papieża Aleksandra III.

Pierwsze etapy budowy katedry Notre-Dame

Na początku zaczęto budować chór i dwa ambulatoria. Jak podaje Robert z Torigni, chór ukończono w 1177 roku. 19 maja 1182 roku poświęcono zaś ołtarz główny.
W latach 1182-1190 roku budowa katedry Notre-Dame weszła na drugi etap. W tym czasie zajęto się wznoszeniem czterech części nawy za chórem i naw bocznych. Począwszy od 1190 roku ukończono pierwsze trawersy i podstawy fasady.
Podjęto także decyzję o dodaniu transeptu w chórze, w którym znajdował się ołtarz – dzięki temu uzyskano więcej światła w centrum kościoła. Mocne i wysokie dachy Notre-Dame zawdzięcza prostszym, cztero-, a nie sześcioczęściowym sklepieniom żebrowym.