Hulskie - Hulskie (w latach 1977–1981 Stanisławów, ukr. Гільське)
Nieistniejąca osada w w powiecie bieszczadzkim, w gminie Lutowiska. Leży w pobliżu ujścia potoku Hulskiego do Sanu. Po 17 września 1939 roku przez wieś przebiegała granica między Niemcami a ZSRR. W roku 1946 w ramach "akcji żniwnej" wieś została kompletnie spalona przez oddział UPA sotnia UPA U-3, a ludność miejscowa przesiedlona w ramach wymiany ludności na radziecką Ukrainę. Dziś po wsi pozostało jedynie cerkwisko, cmentarz oraz ruiny młyna.
Jasiel (także Jasełka)
Nieistniejąca wieś w gminie Jaśliska, powiecie krośnieńskim.
20 marca 1946 r miała miejsce Zbrodnia w Jasielu, dokonana przez UPA na polskich żołnierzach Wojsk Ochrony Pogranicza i funkcjonariuszach Milicji Obywatelskiej. Mieszkańców Jasiela wysiedlono w ramach operacji „Wisła”.
W latach 60. XX wieku w Jasielu znajdowało się schronisko PTTK. Obecnie przy drodze widoczne są pozostałości budynków gospodarstwa prowadzonego w latach 80. przez więźniów. Jasiel należał do parafii łacińskiej w Jaśliskach. Na miejscu znajdowała się drewniana cerkiew greckokatolicka pw. św. Michała Archanioła z 1825. We wsi powstało pole namiotowe.
Kwaszenina
Osada w gminie Ustrzyki Dolne. Szlachecka wieś prywatna Quaschenina, własność Herburtów, położona była w 1589 roku w ziemi przemyskiej województwa ruskiego. Po wysiedleniu mieszkańców w latach 1945-1947 we wsi pozostało 6 polskich rodzin. W latach 60. wysiedlono także ostatnich mieszkańców.
W latach 1970-1990 wyludniona wieś wraz z sąsiednimi miejscowościami: Arłamowem, Grąziową, Jamną Górną, Jamną Dolną, Krajną, Łomną i Trójcą wchodziła w skład Ośrodka Wypoczynkowego Urzędu Rady Ministrów. W 1973 powstało tu z inicjatywy gen. Czesława Kiszczaka Wojskowe Gospodarstwo Rolne w ramach Nadwiślańskich Jednostek Wojskowych MSW, które miało zaopatrywać wybudowaną bazę hotelową. Gospodarstwo funkcjonowało do 1992.
Ług (Łuh dawniej też Łuch)
Nieistniejąca wieś w gminie Cisna. Leżała na lewym brzegu rzeki Wetliny, poniżej Jaworca. "Łuh" (po polsku "łąka") lokowano na prawie wołoskim w dobrach Balów z Hoczwi. Wieś istniała już w 1552 r. W 1921 r. roku liczyła 32 domy i 175 mieszkańców (170 grek., 5 mojż.), a w 1939 - 230 mieszkańców.
Po II wojnie światowej wieś została zniszczona, a jej mieszkańców wysiedlono. W miejscu drewnianej cerkwi pw. św. Mikołaja Cudotwórcy z 1864 została podmurówka i ruiny kamiennej mensy ołtarzowej. Zachowany uszkodzony przez szkodniki dębowy krzyż, ustawiony w 1938 r. z okazji 950-lecia Chrztu Rusi. Obok nowy, trójramienny krzyż wkopany w 2011 r. z inicjatywy dawnych mieszkańców oraz tablica informacyjna ze zdjęciem świątyni zwieńczona srebrnymi kopułkami na wzór cerkiewnych bań.
