Ale przemożne są siły wroga.

W tej pełnej zgrozy i powagi chwili zwracamy się przeto do Pana Pełnomocnika R. P. w Kraju z dezyderatami:

1. Bezzwłocznego porozumienia się z czynnikiem wojskowym w kierunku natychmiastowego udzielenia sukursu zbrojnego walczącemu ghettu warszawskiemu;

2. Bezzwłocznego przekazania do Londynu załączonej tu depeszy w poruczonej wyżej sprawie;

3. Wydania do ludności odezwy, piętnującej nową masową zbrodnię okupanta i wzywającej społeczeństwo do niesienia wszelakiej pomocy ofiarom eksterminacji wroga.

Wprowadzenie w życie powyższych dezyderatów oddziałałoby wybitnie wychowawczo na ludność Kraju. Piękny i brawurowy czyn uwolnienia 25 więźniów z Pawiaka sprzed miesiąca woła wszak o naśladownictwo w szerszym zakresie, zwłaszcza gdy chodzi o kilkadziesiąt tysięcy mordowanych więźniów ghetta.

Akt taki miałby wreszcie i szersze, głębsze znaczenie, nie mówiąc już o tem, że byłby wyrazem należnej od państwa naszego pomocy, udzielonej współobywatelom – więźniom zamkniętej Dzielnicy.

W-wa, 19.IV.1943, Za C. K. R. Ż. M. P. w Polsce

"Narzuca się nagląca konieczność wydania aktu, mającego znaczenie dokumentu historycznego, w którym byłoby wyrażone nie tylko formalne stanowisko Rządu Polskiego wobec tej strasznej zbrodni, ale przede wszystkim stosunek uczuciowy narodu polskiego do martyrologii żydowskiej.
Wystąpienie takie Przedstawiciela Rządu Polskiego byłoby hasłem dla polskiej prasy podziemnej do nadania właściwego tonu polskiej opinii, częściowo zbałamuconej propagandą wroga i niweczyłoby perfidne chwyty hitlerowskie, a nadto wytworzyło by klimat sprzyjający chronieniu się ocalałych resztek społeczeństwa żydowskiego i załamało panoszący się wśród mętów – szantaż”.

"Według relacji naocznych świadków z ghetta: 19 kwietnia na murach ghetta rozlepiono obok wyroków śmierci na konfidentów żydów odezwy i treści mniej więcej następujące /przytoczone z pamięci/: "Żydzi! Godzina czynu i odwetu nad okupantem wybiła. Wszyscy zdolni do noszenia broni do szeregów walczących! Starcy i kobiety niech niosą pomoc pieniężną. Do broni!"

"Uderza nogół bojaźliwa postawa Niemców, którzy nie kwapią się do wkraczania wewnątrz domu nawet jeśli z budynku ostrzeliwanego dłuższy czas nie ma żadnego znaku życia".