Bieda
Bieda była nieśmiertelnym, groźnym demonem, który dla własnej rozrywki lubił sprowadzać na ludzi niedostatek i troski. Jego pożywieniem były siły witalne osłabionych ludzi. Najczęściej przybierał postać chudej kobiety, potrafił się także zmienić w nieożywiony, niepozorny przedmiot. Jedynym sposobem, aby się biedy pozbyć, było zidentyfikować tą rzecz i podrzucić ją nielubianej osobie.
Dziwożona
Dziwożona to demon żeński utożsamiany z mamunami i boginkami. Przybierał różne formy – najczęściej starych, garbatych, porośniętych gęstymi włosami kobiet, dzikich półkobiet-półzwierząt lub pięknych, nagich dziewcząt. Według wierzeń, dziwożony pochodziły od samobójczyń, zmarłych położnic, dusz kobiet pokutujących za spędzenie płodu, starych panien, akuszerek i czarownic. Szczególnie zagrożone przemianą w mamunę były dziewczęta, które zmarły w okresie narzeczeństwa, między zapowiedziami a ślubem.
Dziwożona
Ulubionym zajęciem dziwożon było podmienianie dzieci – porywały zdrowe niemowlęta i zostawiały swoje własne, chorowite, z wyraźnymi ułomnościami. Prewencyjnym sposobem na tą demoniczną praktykę było zawiązanie na rączce dziecka czerwonej wstążeczki. Jeśli jednak już do podmiany doszło, stosowano brutalne metody – należało zabrać dziecko na pole, obić je rózgą i wypowiedzieć formułkę „odbierz swoje, oddaj moje”. Demonica poruszona płaczem własnego dziecka, powinna oddać porwanego niemowlaka. Regionalne warianty legend o dziwożonach mówiły także o porywaniu młodych mężatek, które były potrzebne jako mamki demonicznych dzieci. Kobiety wracały wyniszczone, wycofane i przemęczone. Uznaje się, że była próba ludowego wyjaśnienia zjawiska depresji poporodowej.
