Zasiłek dla bezrobotnych stanowi formę zabezpieczenia w sytuacji utraty pracy. Nie każdy jednak może go uzyskać. Chociaż w niektórych krajach opłacanie ubezpieczenia od bezrobocia jest obowiązkowe, to w większości europejskich państw ochronę nabywa się dopiero po pewnym okresie zatrudnienia.

Sprawdziliśmy, jak wyglądają przepisy regulujące prawo do zasiłku w popularnych wśród Polaków krajach.

Szwecja

Szwedzki zasiłek dla bezrobotnych przysługuje osobom, które były zatrudnione na terenie Szwecji.

Oprócz świadczenia wypłacanego z podstawowego ubezpieczenia bezrobotni, którzy zapisali się do funduszu ubezpieczeniowego i opłacali ubezpieczenie na wypadek bezrobocia, mogą pobierać dodatkowe świadczenie uzależnione od dochodów.

Do zasiłków dla bezrobotnych uprawnione są osoby, które:
- pracowały co najmniej 6 miesięcy, minimum 80 godzin miesięcznie, w ciągu ostatnich 12 miesięcy przed utratą pracy
- pracowały 480 godzin w ciągu 6 miesięcy pod rząd, minimum 50 godzin miesięcznie i należały do funduszu ubezpieczeniowego przez co najmniej 12 nieprzerwanych miesięcy

W przypadku choroby, służby państwowej, studiów stacjonarnych lub opieki nad dziećmi okres ubezpieczenia, który wlicza się do zasiłku, może zostać wydłużony do pięciu lat.

Norwegia

O zasiłek dla bezrobotnych w Norwegii mogą ubiegać się mieszkańcy kraju i obywatele Europejskiego Obszaru Gospodarczego.

Zasiłek dla bezrobotnych przysługuje osobom, które przepracowały na pełen etat:
- minimum 16 tygodni w poprzednim roku kalendarzowym lub
- minimum 32 tygodnie w ciągu poprzednich trzech lat kalendarzowych

Obywatele EOG mają prawo wnioskować o zasiłek na podstawie zarobków w swoim kraju, ale muszą spełnić kryterium dochodowe (140 451 NOK w poprzednim roku kalendarzowym lub 280 902 NOK w trzech poprzednich latach kalendarzowych, a ponadto powinni mieć odpowiedni staż pracy.

Holandia

W Holandii zasiłek dla bezrobotnych (WW benefit) przysługuje osobom, które pracowały przez minimum 26 tygodni w ciągu 36 tygodni poprzedzających utratę pracy. Do zasiłku wliczają się również okresy zatrudnienia w innych krajach członkowskich UE.

Jeden rok zatrudnienia daje prawo do pobierania zasiłku przez jeden miesiąc.

Od 11. roku pracy jeden rok zatrudnienia uprawnia do pobierania zasiłku przez połowę miesiąca (maksymalnie 24 miesiące).

Osoby, które otrzymywały wynagrodzenie za co najmniej 208 godzin pracy, przez minimum cztery z pięciu ostatnich lat, mogą wydłużyć okres pobierania zasiłku.