Najbardziej nietypowe nekropolie w Polsce. Są zupełnie inne niż tradycyjne cmentarze

Piramida w Rapie
Zbudowany w 1811 roku (według innych źródeł w 1808 r. albo 1795 r.) w mazurskiej wsi Rapa grobowiec rodzinny pruskiego rodu baronów von Fahrenheid, zaprojektowany przez bliżej nieznanego architekta. Często uważa się, że jest nim Bertel Thorvaldsen, jednak nie ma jednoznacznych dowodów na poparcie tej tezy. Charakterystyczną cechą budowli jest kształt, przypominający starożytne egipskie piramidy.

Pierwszą osobą złożoną w "piramidzie" była trzyletnia córka barona, Ninette, pochowana w 1811 roku. Na przestrzeni lat w grobowcu pochowano siedmiu członków rodziny.

Kaplica Czaszek w Czermnej
Zabytek sakralny znajdujący się w Kudowie-Zdroju, w dzielnicy Czermna. Kaplicę zbudował w latach 1776–1784 ksiądz Wacław Tomaszek, z pochodzenia Czech, proboszcz parafii w Czermnej.

W 1776 r. w skarpie koło dzwonnicy w pobliżu kościoła ksiądz Tomaszek zauważył ludzkie czaszki i kości. Były to kości ofiar wojen na ziemi kłodzkiej, prawdopodobnie z czasów wojny trzydziestoletniej, prusko-austriackiej i szerzących się po niej epidemiach cholery w XVII i XVIII w. oraz z wojny siedmioletniej (1756–1763). Kości zgromadzono w kaplicy, celem wybudowania ossuarium. Budowę kaplicy, wspomaganą przez Leopolda von Leslie, rozpoczęto w 1776 r.

Cmentarz choleryczny w Warszawie
Cmentarz założony w czasie epidemii cholery, która nawiedziła warszawską Pragę w latach 1872–1873. Cmentarz znajduje się w dzielnicy Praga-Północ.

Cmentarz projektu inż. Henryka Sumińskiego otwarto 16 listopada 1872 roku na esplanadzie fortu Śliwickiego. W 1876 było tu 55 nagrobków, a ostatni pochówek choleryczny miał miejsce 8 stycznia 1883 roku. Ogółem pochowano tam 484 zmarłych na cholerę i 7 żołnierzy. Był to jeden z trzech cmentarzy cholerycznych wymienianych w Warszawie, obok cmentarza przy szpitalu św. Ducha przy ul. Długiej i cmentarza na Kępie Pólkowskiej.

Zapomniany cmentarz skasowano w 1908 roku, a szczątki zmarłych przeniesiono do zbiorowej mogiły na północ od pierwotnego położenia cmentarza. Miejsce spoczynku szczątków upamiętniono pomnikiem z inskrypcją o treści: "Tu spoczywają szczątki 478 ofiar zarazy cholerycznej z lat 1872–73 zebrane pod wspólną mogiłą po zniesieniu cmentarza cholerycznego przy budowie węzła kolejowego w 1908 roku".