Następne miejsce, do którego prowadzą nas archeolodzy to przeskok do innej epoki, czyli osady z XVI-XVII w. Znaleźli tu m.in. fragmenty dwóch dzbanuszków, z których jeden jest szczególnie ładny, malowany zieloną polewą, garnki, grocik do strzały.
- To była solidna zagroda. O jej mieszkańcach niewiele wiemy. Co zaskakujące, na pierwszej dostępnej mapie tych terenów, z końca XVIII w., widnieją tu szczere pola.
Idziemy dalej. Następny głęboki wykop. I znów ciekawostka. To pozostałości po osadzie z okresu rzymskiego, datowanego od III w. p.n.e. do V w. n.e. Archeolodzy wydobyli tu niewiele materiału, wyłącznie garnki. Są też pozostałości po budynkach zbudowanych w konstrukcji słupowej. Największa niespodzianka jest nieco dalej. Tu badacze zeszli do głębokości 3,5 m.
- Prawdopodobnie mamy tu fosę osady obronnej - mówią. - Wiedzieliśmy, że z epoki brązu, a po konsultacji z prof. Sylwestrem Czopkiem, rektorem UR, okazało się, że mamy prawdopodobnie do czynienia z kulturą Otomani Füzesabony. To była ludność obca na tym terenie. Zajmowała Kotlinę Karpacką, czyli ziemie wschodniej Słowacji i Węgier. W 17. stuleciu przed Chrystusem przeszli na północ od Karpat, najpewniej w celu kontroli szlaków handlowych z bursztynem, które tamtędy szły. Mówią, że wiedzieli o istnieniu enklawy tej kultury w okolicach Sanoka, Jasła i Nowego Sącza.
- Nasze miejsce wydaje się być najbardziej na północ wysuniętą ich osadą. To zatem odkrycie na skalę środkowoeuropejską.
