No tak jak w samotności przeżyć w domu, z wysoką temperaturą, bólem całego ciała, a jeszcze przy tym kontrolować chorobę?
Pierwszy tydzień był kompletnie wyrwany z życiorysu. Gdy poczułem się lepiej, sięgałem po książkę, oglądałem programy informacyjne, nawet uczestniczyłem zdalnie w pracach Senatu. Lepsze samopoczucie było jednak złudzeniem, bo gdy chciałem poodkurzać, siły starczyło mi na dwa machnięcia rurą. Przy książce w dzień usypiałem, a wtedy nocą nie mogłem usnąć, lodówka w takim przypadku jest wrogiem numer 1, a po zakończeniu izolacji waga wskazała 6 kg do przodu. Na to nie ma lekarstwa, trzeba reagować na objawy: na kaszel pastylki, na katar krople, na temperaturę leki na obniżenie, witaminy by uzupełnić dietę. Organizm trzeba szanować, podczas choroby starać się go utrzymać w ryzach, by mógł jak najszybciej po chorobie powrócić do względnej normalności. Tymczasem to, co się dzieje po koronawirusie jest straszne. Pan musi słyszeć, że podczas rozmowy brakuje mi tchu. Po powrocie do pracy w biurze zrobiło mi się tak słabo, że pracownicy chcieli wzywać pogotowie. Podczas badań w szpitalu mnie zatrzymano, bo tętno miałem na poziomie 147, podczas gdy powinienem mieć 70. Do tego zacieki na płucach. Ta choroba nie kończy się w dniu, w którym otrzymuje się negatywny test, tylko niestety zostawia w organizmie spustoszenie. Moja pulmonolżka powiedziała, że jest przerażona tym, co koronawirus zostawia na płucach nawet tych ludzi, którzy przeszli go bezobjawowo.
Palenie Pan rzucił?
Nie palę papierosów od świąt zeszłego roku, ale całkowicie wolny od nałogu niestety nie jestem. Palę te, nazwijmy je innowacyjnymi, bo nie mają tych najgorszych substancji. Póki co ten nałóg mnie przerasta, ale wszystkich gorąco namawiam, by się go pozbyli, jeśli mają tylko siłę i wolę.
Jak to jest spotkać się z rodziną, z najbliższymi po miesiącu izolacji, gdy wcześniej można było zobaczyć ich co najwyżej wychylając się przez balkon?
Z balkonu, albo przez videorozmowy. Od razu umówiliśmy się na wspólny spacer, by spędzić razem czas. Mnie ciarki przeszły gdy tylko się okazało, że mogę wyjść z domu, a już spotkanie z najbliższymi, przytulić się, dotknąć po czymś takim, to jest coś nie do opisania. Człowiek umie to docenić po tym, jak zakupy czy posiłki otrzymuje na wycieraczkę przed drzwiami. Chcę bardzo podziękować łódzkiemu MPO, bo dzwonili do mnie z pytaniami, czy jest potrzeba odbioru śmieci. Chcę podziękować wszystkim, którzy mi w tych ciężkich chwilach pomogli z zakupami, wspierali smsami, wiadomościami na FB czy oferowali pomoc. Każde życzliwe słowo w takich chwilach bardzo wspiera na duchu, tym bardziej, że samotność i choroba mocno się odbijała na mojej psychice.
Są ludzie, którzy koronawirusa przeszli i powiadają, że po wyzdrowieniu stali się innymi ludźmi, z nową energią do życia, oświeceni wręcz. Pan ma podobne doświadczenie?
Pewna Amerykanka przeszła COVID-19 tak ciężko, że zapomina o wielu rzeczach, które przed chorobą wykonywała codziennie, a lekarze nazwali to mgłą mózgową. Gdy zatem czegoś zapomnę, jako alibi użyję wytłumaczenia z koronawirusem i mgłę mózgową... A już tak zupełnie serio, mogę powiedzieć, że po tych przejściach moja empatia jest jeszcze głębsza. Przed chorobą byłem aktywnym społecznikiem, teraz potrzebującym będę pomagał jeszcze więcej. Apeluję do wszystkich o utrzymanie ostrożności i obostrzeń. Apeluję do wszystkich ozdrowieńców, by jeśli tylko mogą, niech przemyślą oddanie surowicy krwi, bo może uratować komuś życie. Tego nikt nie wyprodukuje, sami musimy to oddać, a krwi brakuje. Dzielmy się tym, czego wyprodukować się nie da, a co może uratować innym życie.
