My się zimy nie boimy!
Góry zimą są piękne, ale też niebezpieczne. Wielu doświadczonych turystów górskich w pewne rejony zimą w ogóle się nie zapuszcza, a często też ze względów bezpieczeństwa porzuca wyższe góry, przenosząc się zimą na łatwiejsze szlaki.
Niestety, niedzielni turyści nie bywają tak zapobiegliwi. Co jakiś czas słyszy się o historiach, w których zimą na szlak wyruszył ktoś w zupełnie nieodpowiednim stroju i nabawił się przez to odmrożeń. TOPR zimą ma ręce pełne roboty, ponieważ nie brakuje turystów, którzy proszą o pomoc, gdyż weszli na szczyt i nie potrafią z niego zejść. Zimą łatwo też zgubić szlak, a wycieczki nie mogą być zbyt długie ze względu na szybko zapadający zmrok.
Przede wszystkim o tym, że zimą dzień jest krótszy, zapomina wielu turystów. Pod koniec grudnia 2016 i 2017 odbyły się dwie bardzo podobne akcje: kilkadziesiąt osób utknęło wracając z Morskiego Oka. Ciemność utrudniała zejście do parkingów, gdzie pozostawili swoje samochody, więc wezwali pomoc.
Złośliwi nazywają te zdarzenia „cudem nad Morskim Okiem”, ponieważ wzywając pomoc, turyści utrzymywali, że zejście jest niemożliwe. Pod eskortą policji i straży jednak się udało.
Wśród skarg, które trafiają do TPN zdarzają się też te na brak oświetlenia na szlakach. Turyści chcieliby, by dyrekcja parku narodowego zadbała o to, by nawet w najwyższych rejonach gór pojawiły się latarnie. Co ciekawe, skarżą się także na oblodzone i ośnieżone szlaki (dlaczego nie jeżdżą po nich piaskarki?!).
W stawie zimna woda...
Wróćmy jednak do lata. Ciepła pogoda i kilkugodzinna wędrówka sprawiają, że niejeden turysta marzy o chwilowym ukojeniu. To z kolei najlepiej zapewni chłodna woda. W Tatrach nie brakuje stawów i co jakiś czas internet obiegają zdjęcia amatorów kąpieli w nich. Niestety, kąpiel w górskim stawie to nie najlepszy pomysł. Jest to zabronione, ponieważ zaburza ekosystem. Za taką kąpiel możemy słono zapłacić, ponieważ jest to wykroczenie, za które strażnicy parku mogą wystawić mandat.
Ten turysta kąpał się w Morskim Oku. Szukała go straż TPN.
Pojedli, popili, śmieci zostawili...
...oczywiście na szlaku lub w jego okolicy. Śmiecenie w górach to nigdy nie jest dobry pomysł! Odpady rozkładają się setki lat i stanowią zagrożenie dla środowiska naturalnego. Ich zapach może skusić zwierzęta, które od zjedzenia naszych śmierci tracą zdrowie, a nawet życie. Nie możesz wyrzucić na szlaku nawet ogryzka od jabłka, a to, że jest naturalnym odpadem, to marne tłumaczenie.
Wszystkie śmieci, które wyprodukujemy w trakcie wędrówki na szlaku zabieramy ze sobą i wyrzucamy na dole, do kosza na śmieci.
Pracownicy TPN przyznają, że otrzymują od turystów skargi na brak koszów na śmieci na szlakach. To, że ich nie ma, nie usprawiedliwia jednak śmiecenia. Poza tym, umówmy się – to zwyczajny brak kultury.
Płonie ognisko w lesie, wiatr smętną piosnkę niesie...
Chociaż ten turystyczny szlagier znają wszyscy, lepiej zbytnio się nim nie sugerować na górskich wycieczkach. Na szlaku zachowujmy się cicho: możemy oczywiście ze sobą rozmawiać, ale krzyki, głośny śmiech czy śpiewy są niewskazane. Nie tylko zakłócimy spokój innym turystom, ale przede wszystkim zwierzętom, które często żyją tuż przy szlaku.
Chociaż wizja ogniska w lesie może wydawać się kusząca, nie możemy jednak go rozpalić. Jest to zakazane nie tylko na terenie parków narodowych i rezerwatów przyrody, ale także w lasach państwowych. Jeśli marzy nam się ognisko w lesie, możemy co najwyżej zorientować się, gdzie w interesującym nas lesie jest wyznaczone do tego miejsce bądź postarać się u nadleśniczego o czasowe zezwolenie na rozpalenie ogniska.
