Podwyżki byłyby jeszcze bardziej widoczne, a sam wskaźnik inflacji jeszcze wyższy gdybyśmy z kategorii towarów wyjęli odzież i obuwie. Te bowiem w skali ostatnich dwunastu miesięcy potaniały o 3-4 proc., niwelując w zbiorczym obrazie drożyznę żywności.

Bochenek chleba za 10 złotych to za to perspektywa już listopadowa. Wiadomo, że zbiory zbóż – i w Polsce, i w innych krajach – są rekordowo niskie. Po żniwach i młóckach będzie wiadomo, o ile. Mąki do produkcji makaronów już drożeją, podobnie jak te, które służą do wypieku chleba i bułek.
W naszej ocenie skala podwyżek cen pieczywa z całej palety żywności będzie na przełomie lat najwyższa. I najbardziej dotkliwa dla naszych portfeli. Choć konsumpcja chleba spada ze względu na trendy w żywieniu, to zwłaszcza dla najuboższych rodzin – a tych w Polsce jest wciąż najwięcej – zakup pieczywa stanowi wciąć kluczową pozycję w domowym budżecie.

Jaja dla wielu Polaków są substytutem mięsa i głównym źródłem białka zwierzęcego. Przeżyły one już swoją cenową story w ubiegłym roku gdy z dnia na dzień podwoiły się koszty ich zakupu wskutek skażenia w krajach Beneluksu i gwałtownego wzrostu importu z Polski na tamtejsze rynki. Skoczyły na poziom 80 gr za sztukę, potem nieco spadły, ale obecnie na średnim poziomie 80 groszy się utrzymują. Przy czym w supermarkecie można je kupić po 40-60 groszy, ale naprawdę przyzwoite jajko z tradycyjnego chowu nie kosztuje mniej niż 1 zł.
Ta stabilizacja cen – na wysokim jednak poziomie – może być jednak tylko cieszą przed burzą cenową. Dlaczego? Jak już się rzekło, jako substytut mięsa zanotować muszą zwiększenie popytu w związku z szybkim wzrostem cen mięsa (susz, drogie pasze). Ponadto drogie pasze nie pozostaną bez wpływu także na koszt produkcji jajek.