Zawilce mają sporo gatunków i jeszcze więcej odmian. Możemy dobrać je tak, że będą kwitły od wczesnej wiosny do późnej jesieni.

Zawilec gajowy

Zawilce gajowe (Anemone nemorosa) kwitną wczesną wiosną – już od końca marca, przez cały kwiecień. Rosną dziko w Polsce – w lasach często tworzą gęste łany. Mają białe kwiaty, najczęściej o sześciu płatkach, żółte pręciki i mocno powycinane liście. Są jednak też odmiany ozdobne, np. o pełnych kwiatach lub niebieskawym zabarwieniu.

Zawilce gajowe nie są wysokie (10-20 cm), w dobrych warunkach rozrastają się przez podziemne kłącza. Mogą być przez to ekspansywne, ale można je też wykorzystać jako sezonową roślinę okrywową (latem ich części naziemne zamierają).

Zawilce gajowe w ogrodzie można posadzić pod drzewami liściastymi, bo dobrze rosną w cieniu i półcieniu. Lubią próchniczą i wilgotną ziemię. Najlepiej prezentują się w ogrodach leśnych i naturalistycznych. Można je sadzić np. w towarzystwie paproci czy funkii, których liście pojawiają się później i wypełniają miejsce po zawilcach.

Zawilec żółty

Zawilce żółte (Anemone ranunculoides) są bardzo podobne do gajowych, ale mają kwiaty w żółtym kolorze. Kwitną od marca do maja. Rosną dziko w Polsce, choć nie są bardzo powszechne. Można je także uprawiać w ogrodach – mają wymagania takie, jak zawilce gajowe, ale preferują bardziej słoneczne miejsca.

Zawilec lipski

Zawilce lipskie (Anemone x lipsiensis) to naturalna krzyżówka zawilca gajowego i żółtego. Rosną w lasach, gdzie występują obydwa te gatunki, ale można je także uprawiać w ogrodach (a także doczekać się ich, jeśli posadzimy zawilce gajowe i żółte). Łączą cechy obu gatunków i mają jasnożółte kwiaty. Kwitną również od marca do maja. Potrzebują próchniczej, wilgotnej ziemi i lekko ocienionego miejsca.

licencja CC BY-SA 4.0