39. Ewald Urban
Pozycja: Prawoskrzydłowy
Lata w Ruchu: 1930-36
Mecze/bramki w lidze: 100/18
Sukcesy: 4 mistrzostwa Polski (1933, 1934, 1935, 1936)
Reprezentacja Polski (jako piłkarz Ruchu): 6 meczów

Kolejny wychowanek Ruchu i członek mistrzowskiej dynastii z epoki przedwojennej. Grający na prawym skrzydle, niewysoki (162 cm wzrostu) Urban był jednym z ulubieńców widowni: za efektowne rajdy, szybkość i świetne wyszkolenie techniczne. W 6 meczach w reprezentacji strzelił 2 gole.

38. Mariusz Śrutwa
Pozycja: Środkowy napastnik
Lata w Ruchu: 1991-98 i 2000-06
Mecze/bramki w lidze: 257/96
Sukcesy: Puchar Polski (1996); finał Pucharu Intertoto 1998
Reprezentacja Polski (jako piłkarz Ruchu): 5 meczów

Ostatni ze znakomitych napastników Ruchu, w czołówce najskuteczniejszych w historii klubu (96 ligowych goli). Snajper trochę w stylu Peterka: duży, silny i bardzo skuteczny. Nie zdobył z Ruchem mistrzostwa, ale Puchar Polski w 1996 roku to było jego dzieło: trzy gole w ćwierćfinale z Wartą Poznań, trzy gole w półfinale z Pogonią Oleśnica.

37. Zygmunt Pieda
Pozycja: Napastnik, lewy pomocnik
Lata w Ruchu: 1952-53 i 1956-64
Mecze/bramki w lidze: 193/17
Sukcesy: 3 mistrzostwa Polski (1952, 1953, 1960)

Pieda był uniwersalnym piłkarzem ofensywnym: grywał w ataku i na lewym skrzydle. Jego największym atutem była kapitalna technika. W 1952 i 1953 roku dogrywał piłki do Gerarda Cieślika. W 1960 – do Eugeniusza Lercha i Eugeniusza Fabera.

36. Hubert Pala
Pozycja: Lewoskrzydłowy, obrońca
Lata w Ruchu: 1953 i 1956-63
Mecze/bramki w lidze: 109/23
Sukcesy: 2 mistrzostwa Polski (1953, 1960)
Reprezentacja Polski (jako piłkarz Ruchu): 3 mecze; uczestnik Igrzysk w Rzymie 1960

Świetnie wyszkolony, wszechstronny piłkarz. Dwukrotny mistrz Polski i olimpijczyk z Rzymu (w barwach Ruchu). Pierwszy tytuł zdobywał jako skrzydłowy, drugi jako obrońca. Jego kariera mogła być dużo bardziej okazała, gdyby nie poważna kontuzja Achillesa, która wyłączyła go z gry na dwa lata.