Henry Kissinger był sekretarzem stanu i doradcą ds. bezpieczeństwa narodowego za kadencji dwóch republikańskich prezydentów, Richarda Nixona i Geralda Forda, a przez dziesięciolecia doradzał przywódcom obu amerykańskich partii politycznych.
Dogadał się w Chinami
Doprowadził do normalizacji stosunków z Chinami i pomógł złagodzić napięcia między Stanami Zjednoczonymi a Związkiem Radzieckim.
Zdobył Pokojową Nagrodę Nobla za wynegocjowanie porozumienia kończącego wojnę w Wietnamie, otrzymując tę nagrodę wspólnie z Le Duc Tho z Wietnamu Północnego, który odmówił przyjęcia zaszczytu. Kissinger pomógł otworzyć stosunki dyplomatyczne między USA i Chinami podczas administracji Nixona na początku lat 70.
Był też krytykowany
Krytycy Kissingera potępiali go za rolę, jaką odegrał w rozszerzaniu zaangażowania wojskowego USA w Wietnamie, przeprowadzaniu bombardowań Kambodży i wspieraniu reżimów w Argentynie, Chile, Indonezji i Pakistanie.
Narodowa gwiazda
Kissinger osiągnął poziom narodowej gwiazdy, rzadki dla członka gabinetu prezydenta. Pojawiał się na okładkach magazynów i pierwszych stronach gazet. Latem 1971 roku, gdy rozeszła się wieść o jego tajnych spotkaniach z negocjatorami z Wietnamu Północnego.
Time napisał, że „cieszy się światowym zainteresowaniem i wpływem, o którym większość profesorów jedynie czyta w bibliotekach”.
Otrzymał kilka nagród, w tym Prezydencki Medal Wolności (1977), najwyższe odznaczenie cywilne w kraju, oraz Medal Wolności (1986), nagrodę przyznawaną 10 najbardziej znaczącym kulturowo amerykańskim luminarzom urodzonym za granicą.
Ucieczka przed Hitlerem
Heinz Alfred Kissinger urodził się 27 maja 1923 roku w rodzinie żydowskiej w bawarskim Fürth.
W 1938 roku jego rodzina wyemigrowała do Stanów Zjednoczonych, aby uciec przed reżimem Adolfa Hitlera.
Kissinger został obywatelem USA w 1943 i w tym samym roku wstąpił do armii amerykańskiej, służąc jako tłumacz i oficer wywiadu na froncie europejskim. Następnie rozpoczął studia na Uniwersytecie Harvarda.
Pełnił funkcję konsultanta ds. bezpieczeństwa w różnych agencjach federalnych od 1955 do 1968, czyli w okresie obejmującym prezydenturę Dwighta D. Eisenhowera, Johna F. Kennedy'ego i Lyndona B. Johnsona.
