Kolorowe zdjęcia z Powstania Wielkopolskiego
W momencie krzepnięcia młodego wojska polskiego, w garnizonie poznańskim dominowała kadra oficerska i podoficerska uformowana jeszcze w armii pruskiej. Oficerowie w aż 75 procentach mieli za sobą służbę w tej armii, a grono to wzbogaciła wkrótce grupa świetnie wyszkolonych podoficerów (na początku lat 20-tych 2/3 podoficerów wywodziło się z armii pruskiej), którzy wstępując do wojsk wielkopolskich zostali awansowani na stopnie oficerskie. Niestety nie można powiedzieć, by poznańskie jednostki wyróżniały się ogólną solidarnością wojskową – odczuwalne były wyraźnie antagonizmy między oficerami pochodzącymi z byłej armii pruskiej, z korpusów wschodnich, z legionów, czy z armii generała Hallera.
Kolorowe zdjęcia z Powstania Wielkopolskiego
Żołnierze wojsk wielkopolskich w zimowych kożuszkach.
W Poznaniu uruchomiono produkcję mundurów i obuwia, w oparciu o Wojskowe Okręgowe Zakłady Umundurowania przy ul. Kraszewskiego, czyli wcześniejsze niemieckie zakłady szyjące mundury i buty dla armii pruskiej, a także - o liczne chałupnicze warsztaty, które miały się ściśle trzymać przepisów mundurowych. Jednym z nich była firma mieszcząca się przy ul. Dolna Wilda 64: ten warsztat krawiecki, kierowany przez mjr. Frąckowiaka, po wybuchu Powstania dostarczył wojsku około 200 par bryczesów i 300 płaszczy.
Kolorowe zdjęcia z Powstania Wielkopolskiego
Wśród poznańskich jednostek nie mogło zabraknąć kawalerzystów. Już 28 grudnia 1918 roku, powstańcy rekrutujący się z kawalerii pruskiej, dowodzonych przez ppor. Kazimierza Ciążyńskiego zajęli koszary 1. Pułku Strzelców Konnych, a podkomendni Michała Plewkiewicza – koszary taborów. Mając już będącą w bardzo dobrym stanie bazę, kawalerzyści sformowali oddział Konnych Strzelców Straży Miasta Poznania, który stał się zalążkiem pułku – od 29 stycznia 1919 roku – 1. Pułku Ułanów Wielkopolskich, przemianowanego wkrótce na 15. Pułk Ułanów Poznańskich. W połowie marca pułk liczył już ponad tysiąc żołnierzy, i zajmując obok swoich, także koszary taborów, sąsiadował z utworzoną w czerwcu 1919 roku Szkoła Podkuwania Koni.
