Najstarsze informacje dotyczące osiedlających się w tym rejonie Żydów pochodzą z XIV wieku. W kolejnych stuleciach dzielnica rozrastała się, a jej sercem była ul. Szeroka biegnąca mniej więcej w miejscu dzisiejszego placu Zamkowego w kierunku wzgórza czwartkowego. To przy Szerokiej stały najbardziej okazałe kamienice żydowskiego Lublina, tutaj też znajdował się dwór Widzącego z Lublina.
W rejonie Zamku Żydzi wznieśli znacznie więcej wspaniałych budowli. Przy ul. Jatecznej (biegnącej obok północnego zbocza wzgórza zamkowego) wznosiła się Wielka Synagoga, będąca największym gmachem w całej dzielnicy. Pod koniec lat 30. XX wieku w pobliżu Zamku ruszyły prace przy wybetonowaniu i przesklepieniu Czechówki.
W czasie okupacji Niemcy zamienili dzielnicę żydowską w getto. W 1942 r. hitlerowcy przystąpili do mordowania lubelskich Żydów, a później zaczęli wyburzanie całej dzielnicy. Jej ruiny przetrwały jeszcze do lat 50. Ostatecznie ówczesne władze, pamiętając o nadchodzącym dziesięcioleciu Polski Ludowej, zdecydowały się je usunąć.
Zaprzepaszczono szansę na odbudowę dzielnicy. W miejscu ul. Szerokiej utworzono plac Zebrań Ludowych. Na mapie dzisiejszego Lublina próżno także szukać ul. Jatecznej. Dzisiaj w tym rejonie biegnie al. Tysiąclecia.
