Corrida w Hiszpanii: Krew sika, byki giną na arenie, a publika szaleje [ZDJĘCIA]

W Hiszpanii na dobre rusza tradycyjna corrida. Przed kasami w Madrycie tworzą się gigantyczne kolejki, każdy chce kupić bilet na rozpoczęcie sezonu walk w przyszłym tygodniu. Ale pokazy uśmiercania byków odbywają się także w Portugalii, południowych regionach Francji, portugalskim regionie Ribatejo i w niektórych krajach Ameryki Łacińskiej, m.in. w Ekwadorze, Kolumbii, Meksyku i Peru. W tych ostatnich jednak mamy do czynienia z humanitarną odmianą corridy. Walki bardziej przypominają pokazy cyrkowe i rzadko kiedy giną w nich byki.

Nie ma jednak wątpliwości, że to właśnie Hiszpania najmocniej kojarzy się z corridą. Tu nie ma walk nierozstrzygniętych. W takich miastach jak Madryt, Sewilla czy Walencja znajdują się też najsłynniejsze areny zwane plazas de toros (place byków). Walki można jednak podziwiać w każdym mieście, zazwyczaj w dni świąteczne.

Przy okazji pojedynków człowieka z bykiem nie można nie wspomnieć o słynnej Pampelunie, w której co roku od 6 do 14 lipca odbywają się słynne encierros - gonitwy byków i ludzi ulicami miasta. Kończą się zwykle śmiercią tych pierwszych i bardzo często ciężkimi obrażeniami drugich.

W Hiszpanii próżno by szukać przeciwników walk z bykami. Tu niemal każdy mały chłopiec marzy o tym, by zostać słynnym matadorem. Jednak nie do końca wiadomo, skąd na Półwyspie Apenińskim wzięła się ta licząca już setki lat tradycja.

Jedna z teorii głosi, że corridę sprowadzili Arabowie, ale wielu historyków podważa ją, zauważając, że nie istnieje ona w żadnym z państw muzułmańskich. Inne zaś mówią o Kartagińczykach lub Rzymianach. Wiadomo, że kiedyś był to sport ekskluzywny, zarezerwowany dla arystokracji.

Legenda głosi, że już w XI wieku sam Cyd, legendarny wojownik, pokonał parę byków. Corrida była nawet przedmiotem sporu pomiędzy hiszpańskim dworem a Watykanem. W XVI wieku król Filip II sprzeciwił się woli papieża Piusa V, który zakazał walk bykówi anulował papieską bullę w tej sprawie.

Na arenie występowali królowie Karol V i Filip IV. Gorącym zwolennikiem corridy jest też obecny król Hiszpanii Juan Carlos, który podobnie jak i inni miłośnicy tej rozrywki, często podkreśla, że jest ona wyjątkowym połączeniem choreografii i rzeźby. Rzeźbiarzem w tym przypadku ma być matador, a jego rzeźbą byk i jego powolne konanie.

Walka z bykami ma kilka etapów. Najpierw na plaza de toros wpędza się byka, a toreadorzy drażnią go i prowokują do ataków za pomocą capas, czyli żółto-różowych płacht. Gdy ważące tonę zwierzę staje się wściekłe, do akcji ruszają pikadorzy. Są to jeźdźcy na koniach, które obkłada się materacami, by chronić je przed ciosami byków. Koniom usuwa się także struny głosowe, by nie wydawały z siebie odgłosów, gdy zostaną boleśnie uderzone. Pikadorzy zaś mają za zadanie wbić lancę w unerwiony garb tłuszczu na karku byka.

Po nich przychodzą piesi banderilleros, którzy starają się wbić w garb zwierzęcia banderilles, czyli krótkie włócznie zdobione czerwonymi wstążkami, które dodatkowo drażnią zwierzę. Właściwie wbita banderilla sprawia, że byk rażony bólem na chwilę zwalnia, co daje czas na uskoczenie przed jego rogami.

To wszystko ma na celu jak największe osłabienie byka. Wbite lance powodują osłabienie mięśni grzbietu. Krwawiące zwierzę trzyma łeb nisko i ma ograniczone ruchy. Wtedy nadchodzi czas na głównego bohatera spektaklu, czyli matadora. Gwiazda corridy za pomocą mulety, małego kawałka czerwonego materiału przymocowanego do kijka, myli ruchy byka. Wykonując rozmaite skomplikowane zwroty, musi jednocześnie unikać rogów. Kiedy zwierzę ze zmęczenia przestaje reagować, matador stara się zabić je pierwszym uderzeniem. Musi bezbłędnie trafić szpadą w miejsce na karku niewiele mniejsze od monety. Taki cios przerywa rdzeń kręgowy i zwierze pada natychmiast. Rzadko kiedy jednak udaje się to za pierwszym razem. Jeśli publiczność jest zadowolona, wymachuje chustkami i wiwatuje na cześć matadora. Najgorszym zaś, co może spotkać zabójcę byków, jest powiedzenie o nim, że "zabija wulgarnie".

10-letni Michalito Lagravere Peniche najwyraźniej nie zabija wulgarnie. Ten chłopiec jest najmłodszym matadorem na świecie. Ma na swoim koncie już kilkadziesiąt zabitych byków. Jego pasją, oprócz posyłania na tamten świat tonowych gigantów, jest też kolekcjonowanie ich uszu, które sam po każdej walce odcina udręczonym zwierzętom.

- Kiedy stoję koło byka, koncentruję się tylko na tym, by go zabić - z dumą opowiada Michalito. Z chłopca dumni są jego rodzice, którzy przeprowadzili się nawet specjalnie dla niego do Meksyku, bo w Hiszpanii prawo zakazuje zabijania byków osobom poniżej szesnastego roku życia. Walki tego chłopca w Ameryce Południowej przyciągają po kilkadziesiąt tysięcy widzów.Mimo licznych protestów organizacji ekologicznych i obrońców praw zwierząt walki byków wciąż cieszą się ogromną popularnością.

Walka o delegalizację corridy trwa nieprzerwanie od dziesięcioleci. Przeciwnicy całkiem słusznie twierdzą, że walka z bykiem to nic innego jak torturowanie zwierzęcia, które wykrwawia się ku uciesze tłumu. W samej tylko Hiszpanii, według danych organizacji ekologicznych, rocznie zabija się 40 tys. byków.

Obrońcy praw zwierząt alarmują też, że zwierzęta, zanim trafią na arenę, przeżywają prawdziwe katusze. Najpierw się je znakuje za pomocą gorącego żelaza i przebija blachą ucho. Od urodzenia przechodzą sadystyczne treningi, które mają sprowokować u nich agresję. Są np. brutalnie bite, a w górny odcinek ogona mają wbijane drewniane kołki.