Autor: Artur Drożdżak, Gazeta Krakowska
Artur Drożdżak: Zacznijmy od najtrudniejszego pytania: ile Pan ma lat?
Grzegorz Gubała: 20 lipca br. skończę 40 lat.
Od kiedy jest Pan do dyspozycji dziennikarzy?
30 czerwca 2016 r. Komendant Wojewódzki Policji w Krakowie powierzył mi pełnienie obowiązków służbowych na stanowisku rzecznika prasowego Zespołu Prasowego Komendy Wojewódzkiej Policji w Krakowie.
W policji od kiedy na służbie?
Od 2004 roku. Praca w policji to nie jest rodzinna tradycja, ale moja decyzja i chęć służby w tej formacji.
Wielu policjantów jest po ukończonych studiach prawniczych.
W moim przypadku było inaczej. Rodzice są spod Myślenic, ale osiedlili się w Dobczycach. Tam się urodziłem się i mieszkam, właśnie w tej miejscowości skończyłem szkołę podstawową i technikum elektryczne. Studia odbyłem na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie, na wydziale pedagogicznym, na kierunku pedagogika społeczna ze specjalizacją poradnictwo i terapia pedagogiczna.
W jakim wydziale zdobył Pan pierwsze szlify zawodowe?
Pracę zacząłem od sekcji ds nieletnich w Komendzie Miejskiej Policji w Krakowie, tam zajmowałem się profilaktyką i prewencją kryminalną wśród osób nieletnich, wykrywaniem i zwalczaniem czynów karalnych popełnianych przez nieletnich.
Potem...
Trafiłem do Wydziału Prewencji KMP, do komórki zajmującej się nieletnimi i małoletnimi, jak również w szerokim zakresie prewencją kryminalną
Następnie...
Pełniłem służbę w Wydziale Prewencji Komendy Wojewódzkiej Policji w Krakowie. Następnie, z uwagi na moje wykształcenie technika w zawodzie elektronika i automatyka przemysłowa, dostałem się na 11 miesięcy do pionu logistycznego w Wydziale Inwestycji i Remontów KWP. Tam zajmowałem się energetyką jednostek policji, utrzymaniem ruchu, zabezpieczeniami pożarowymi, systemami kontroli dostępu, sygnalizacji włamania, centralami wentylacyjnymi i klimatyzacją i innymi zagadnieniami technicznymi związanymi z charakterem mojej służby
To nie brzmi, jak normalna policyjna robota.
Wbrew temu co się sądzi również pełniąc służbę w pionie logistycznym brałem udział w działaniach ściśle policyjnych: patrolowaniu ulic Krakowa, zabezpieczaniu dużych imprez, m.in. Marszu Żywych w Oświęcimiu, w zatrzymywaniu osób które popełniły przestępstwa. Na marginesie: rzecznik prasowy jest umiejscowiony właśnie w pionie logistycznym komendy.
Dalszy ciąg służby to...
Przez kolejne trzy lata pełniłem służbę w Wydziale Wywiadu Kryminalnego, gdzie zdobywałem doświadczenie w pionie kryminalnym. Tak się złożyło, że po pewnym czasie jednak wróciłem do logistyki. To było cenne doświadczenie zawodowe, bo teraz potrafię dobrze poruszać się w tych trzech obszarach działania policji: w prewencji, logistyce i służbie kryminalnej.
Wtedy miał Pan pierwsze kontakty z dziennikarzami?
Już w wydziale prewencji brałem udział w obsługach medialnych wielu wydarzeń, współpracowałem z zespołem prasowym i organizowaliśmy szkolenia dla nauczycieli i młodych ludzi. W tamtym czasie brałem udział w programie Telewizji Kraków „Pora dla seniora” i wtedy, jako aktor, uczestniczyłem w cyklu filmików instruktażowych dla starszych osób, jak się ustrzec przed przestępcami. Chodziło o kradzieże metodą „ na wnuczka”, na poczcie, włamania do mieszkań, kradzieże na ogródkach działkowych, sprzedaż bezpośrednią przez domokrążców produktów wątpliwej jakości.
Czyli zaczęło się od telewizji...
Nie tylko polskiej. Byłem jednym z pierwszych policjantów, który skorzystali z urlopu ojcowskiego i dlatego w tamtym czasie zgłosiły się do mnie stacje telewizyjne i polska prasa. Raz gościłem u siebie w domu niemiecką telewizję ARD, która rejestrowała cały dzień mojej pracy, jako taty przy opiece nad małoletnimi dziećmi. Z moim udziałem nagrano również odcinek dokumentalnego filmu historycznego, emitowanego przez TVP
Najtrudniejsze w pracy rzecznika to...
Nieprzewidywalność. Trzeba się zderzyć z wydarzeniami, które stały się nagle i zająć stanowisko, udzielić informacji szybkiej, prawdziwej i rzetelnej, dodatkowo trzeba mieć wysoki stopień odporności na stres, który towarzyszy w takiej pracy. Dziennikarze i redaktorzy wiedzą o tym bardzo dobrze.
Sława bywa kłopotliwa.
Liczę się z tym, że moja twarz będzie rozpoznawalna. Już po krótkim, pierwszym występie w telewizji przyszły smsy z całej Polski, z Białej Podlaskiej choćby, że znajomy widział mnie w telewizji przez kilkanaście sekund, inny rozpoznał mój głos w radiu.
Praca rzecznika prasowego wymaga poświeceń.
Żona nie kryje zadowolenia, że się zdecydowałem na objęcie tej posady, wierzy we mnie i uważa, że sobie poradzę sobie na tym stanowisku. Wie już jednak, że nie zawsze punktualnie przyjadę do domu na obiad. Trzeba pamiętać o zbliżających się Światowych Dniach Młodzieży podczas których obsługa medialna będzie prowadzona przez 24 godziny na dobę. Mam jednak dużą pomoc w osobach, które wspólnie ze mną pracują na co dzień w Zespole Prasowym Komendy Wojewódzkiej Policji w Krakowie, wykazują się dużym doświadczeniem i profesjonalizmem za co im bardzo dziękuję.
Rodzina to...
Żona Katarzyna jest nauczycielką. Mamy troje dzieci: Wiktoria ma lat 15, Mateusz 11, a Gabrysia 7.
Hobby?
Po pracy mam czas na turystykę, narciarstwo, uwielbiam skitoury, ale i górskie oraz wysokogórskie wycieczki. Jestem przewodnikiem terenowym PTTK po województwie małopolskim. Wolne chwile spędzam z całą rodziną na wspólnych wyjazdach. Kiedy jestem na urlopie lub mam więcej wolnego czasu czytam książki, szczególnie te polecone przez moją żonę i najstarszą córkę, które książki pochłaniają….
W domu trzyma pan psa czy kota?
Dwa żółwie: Franka i Jasia.
