Na UEFA EURO 2024 nie będzie braci. To pierwsza taka sytuacja od 1992 roku

W dotychczasowych mistrzostwach Starego Kontynentu w kadrach uczestników 24 razy pojawiali się bracia. Raz - w 2016 roku we Francji - doszło do bezprecedensowej sytuacji, kiedy zagrali... przeciw sobie.

Bohaterami tego wydarzenia byli Taulant i Granit Xhaka. Ich rodzice są kosowskimi Albańczykami i przybyli do Szwajcarii w 1989 roku. Dwa lata później urodził się pierwszy z zawodników, a 18 miesięcy później drugi. Młodzi chłopcy rozpoczęli naukę gry w piłkę w Bazylei w klubie Concordia, by szybko przenieść się do bardziej utytułowanego FC Basel.

Szybciej rozwijała się kariera młodszego z braci - Granita, który już w 2011 otrzymał powołanie od seniorskiej reprezentacji Szwajcarii. Po latach spędzonych w Bazylei i trzech sezonach dobrej gry w Borussii Moenchengladbach, w 2016 roku trafił do Arsenalu Londyn, skąd przed rokiem przeszedł do Bayeru Leverkusen i w ostatnim sezonie był jednym z liderów drużyny, która zasłynęła niesamowitą serią 51 spotkań bez porażki, zdobyła mistrzostwo i Puchar Niemiec oraz dotarła do finału Ligi Europy i był to jej jedyny przegrany mecz.

32-latek jest w kadrze Szwajcarii na Euro 2024.

Taulant, z roczną przerwą na wypożyczenie do Grasshoppers Zurych, pozostaje wierny FC Basel. W 2014 roku zdecydował, że będzie reprezentował Albanię i w tym samym roku zadebiutował w drużynie narodowej. W tym wyborze miał go też utwierdzać grający dla Szwajcarii brat.

11 czerwca 2016 roku na stadion w Lens wyszły drużyny Szwajcarii i Albanii, z braćmi Xhaka w podstawowych składach. Bardziej zadowolony mógł być Granit, gdyż Helweci wygrali 1:0.

Wcześniej podobna sytuacja zdarzyła się tylko podczas mundialu. W 2014 roku naprzeciw sobie stanęli reprezentujący Ghanę i Niemcy przyrodni bracia Kevin-Prince i Jerome Boatengowie.

Na turnieju we Francji poza braćmi Xhaka w kadrach drużyn były jeszcze trzy inne rodzeństwa - w Belgii Jordan i Romelu Lukaku, w Irlandii Północnej Corry i Jonny Evansowie, a w Rosji Aleksiej i Wasilij Bierezuccy, którzy grali wspólnie też osiem lat wcześniej.

Belgowie najczęściej w ME mieli w swoich kadrach braci - w 1980 byli to Luc i Marc Millecamps, w 2000 roku Emil i Mbo Mpenza, a trzy lata temu Eden i Thorgan Hazard.

Słynne braterskie pary w wielkich imprezach to także: Holendrzy Frank i Ronald de Boerowie, Anglicy Gary i Phil Neville, którzy razem zaliczyli trzy turnieje finałowe ME, czy inne holenderskie rodzeństwa, jak Ronald i Erwin Koemanowie, którzy mieli duży wkład w triumf „Pomarańczowych” w 1988 roku, a ten pierwszy w tym roku poprowadzi ekipę „Oranje” m.in. przeciw Polsce, oraz Rene i Willy van de Kerkhofowie.

W ostatnim Euro, trzy lata temu, były łącznie trzy pary braci; poza Hazardami, Finowie Leo i Sauli Vaisanen oraz Macedończycy Darko i Krste Velkovski.

Sportowo zaistnieli tylko ci pierwsi - trzy razy znaleźli się na boisku w tym samym czasie, raz w podstawowej jedenastce. Nie był to zresztą pierwszy turniej, w którym bracia Hazard tworzyli reprezentacyjny duet. Byli już razem na mundialu w Rosji w 2018 roku, ale tam na boisku wspólnie wystąpili jedynie przez ostatnich osiem minut jednego spotkania. W sportowym CV obaj wpisali jednak trzecie miejsce w tej imprezie.

Wtedy pierwsze skrzypce w ekipie „Czerwonych Diabłów” grał Eden, który był wówczas gwiazdą Chelsea Londyn. Po kilku udanych sezonach w Anglii latem 2019 za ponad 100 milionów euro trafił do Realu Madryt i... na tym skończyły się jego piłkarskie sukcesy. Przez wiele miesięcy odwiedzał głównie gabinety lekarskie i rehabilitacyjne.

Dwa lata młodszy Thorgan, mniej utalentowany, też miał sporo problemów zdrowotnych, a najlepiej spisywał się w barwach Borussii Dortmund.

Z fińskiej rodziny Vaisanen najsłynniejsza była... matka piłkarzy – Anna-Liisa Tilus. To miss kraju z 1984 roku, a później popularna prezenterka telewizji YLE. Natomiast bracia Krste i Darko Velkovski to postaci dość anonimowe na piłkarskiej scenie.

1976

• Holandia: Rene i Willy van de Kerkhof

1980

• Belgia: Luc i Marc Millecamps
• Niemcy: Bernd i Karlheinz Foerster
• Włochy: Franco i Giuseppe Baresi

1984

• Niemcy: Bernd i Karlheinz Foerster

1988

• Holandia: Erwin i Ronald Koeman

1996

• Dania: Brian i Michael Laudrup
• Anglia: Gary i Phil Neville

2000

• Belgia: Emil i Mbo Mpenza
• Anglia: Gary i Phil Neville
• Holandia: Frank i Ronald de Boer
• Szwecja: Daniel i Patrik Andersson

2004

• Chorwacja: Niko i Robert Kovac
• Anglia: Gary i Phil Neville
• Szwajcaria: Murat i Hakan Yakin

2008

• Chorwacja: Niko i Robert Kovac
• Rosja: Aleksiej i Wasilij Bierezucki

2016

• Belgia: Jordan i Romelu Lukaku
• Irlandia Północna: Corry i Jonny Evans
• Rosja: Aleksiej i Wasilij Bierezucki
• Albania i Szwajcaria: Taulant i Granit Xhaka

2021

• Belgia: Thorgan i Eden Hazard
• Macedonia Północna: Darko i Krste Velkovski
• Finlandia: Leo i Sauli Vaisanen