Spis treści
Mało kto wie, że jej książki tłumaczono na różne, czasem egzotyczne dla nas, języki, na przykład na japoński czy esperanto, a wydawano, jak stało się to z kryminałem „Złota Ćma” nawet w tak odległych miejscach na świecie jak hawajskie Wydawnictwo Hawayan Press. Była autorką wielozadaniową – w jej dorobku można znaleźć wiele różnych form literackich, bo oprócz opowiadań science fiction tworzyła wiersze, limeryki i haiku, pisała bajki dla dzieci, powieści obyczajowe oraz scenariusze teatralne.
Udane małżeństwo z „Fantastyką”
Zadebiutowała jako poetka w tygodniku „Litery” w 1966 roku, wtedy jeszcze jako Emma Kostiuk. Lata później, bo w roku 1983, przyszedł debiut prozatorski – początkowo pod pseudonimem Emma Popiss na łamach kultowego już polskiego pisma science fiction „Fantastyka". Opowiadaniem „Mistrz” o niuansach sprawowania władzy zainteresowała Czytelników i Czytelniczki i od tego momentu jej utwory pojawiły się w miesięczniku wielokrotnie. W 1986 roku wydała w końcu swój debiut książkowy - zbiór opowiadań „Tylko Ziemia” - który, choć nierówny pod względem literackim, to do dziś jest uważany przez niektórych za wizjonerski. Dość powiedzieć, że już w nim pojawiają się tematy, które będą Emmę Popik interesować całe życie: rzeczywistość po apokalipsie i próby przetrwania dziecięcych niedobitków ludzkości, ludzie i maszyny, sztuczna inteligencja zarządzająca funkcjami życiowymi człowieka oraz mechanizmy działania państw autorytarnych i dzielenia obywateli na kasty społeczne i ekonomiczne.
Wiele zawodów
Urodziła się w 1944 r. w miejscowości Skępe w dzisiejszym województwie kujawsko-pomorskim, ale to z Gdańskiem związała swoje twórcze życie. Miała zresztą życiorys pełen zawodowych zwrotów. Skończyła filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim. Uczyła w szkole podstawowej, była asystentką w Wyższej Szkole Nauczycielskiej w Bydgoszczy i polonistką w gdańskim Centrum Kształcenia Ustawicznego Mechaników i Elektryków (CKUME). Ale to aktywności związane z książkami i dziennikarstwem dały jej dużą lokalną rozpoznawalność – jako redaktorka merytoryczna pracowała najpierw w gdańskim Wydawnictwie Morskim, a później, po dłuższym pobycie w latach dziewięćdziesiątych w Londynie, gdzie pisała do „Dziennika Polskiego”, i w Japonii - w roku 2000 założyła i dwanaście lat prowadziła, współfinansowane przez Wydział Edukacji Urzędu Miejskiego w Gdańsku czasopismo „Nowy Kurier Nadbałtycki”, którego została redaktorką naczelną. Zbierała materiały i pisała o tym, co się działo w szkołach w całym Trójmieście. Tłumaczyła też książki z języka angielskiego.
Gdańsk jej miasto
Lekturą, która ma stałe włączyła Emmę Popik do grona gdańskich miejskich opowiadaczy i opowiadaczek, stała się opublikowana w 2019 roku przez Wydawnictwo Marpress powieść „Królowa Salwatora”. Jak czytamy na okładce: „to przejmująca historia o ludziach walczących o uratowanie przepięknej, zabytkowej dzielnicy Gdańska – Biskupiej Górki – przed rozbiórką i zagładą. Skłóceni ze sobą nawzajem muszą przejść wewnętrzną przemianę, by stać się społecznością zorganizowaną wokół wspólnych celów”. Bohaterką książki i symbolem inspiracji do działania – a zarazem chyba literackim alter ego pisarki - jest w tym tekście postać tytułowa - nieco dziwaczna i nie przez wszystkich zrozumiana, ale zarazem symbolizująca ducha dzielnicy Królowa Salwatora. Jest to chyba też literacki manifest autorki, zachęcający mieszkańców i mieszkanki do tworzenia lokalnych wspólnot i walki o swoje prawa.
Niezidentyfikowane Obiekty Latające
Mniej dziś znaną stroną działania pisarki, jest jej fascynacja związana z UFO. Interesowała się nim już od lat 70. XX wieku. Autorka należała do amerykańskiego stowarzyszenia „Mutual UFO Net-work", a jako ufolożka założyła pierwszy w Polsce Klub Kontaktów Kosmicznych. Artykuły na temat Niezidentyfikowanych Obiektów Latających, tworzyła dla czasopism w Stanach Zjednoczonych, Finlandii, Anglii, a nawet Chinach. Co ciekawe - badała też zjawisko lokalnie - jeżdżąc po Pomorzu i szukając świadków zdarzeń.
Ostatnia droga
Emma Popik współpracowała z wieloma wydawnictwami, takimi jak: Iskry, Saga, Wydawnictwo Gdańskie, North Press, Sumptibus, Marpress, RW2010, Akia, Literackie czy Rytm. Tworzyła do końca, a w 2023 ostatnim roku zdążyła jeszcze wydać trzy książki: „Cyklop”, „Szaman” i „Szamanka”. Jeszcze inne są w trakcie redakcji, opublikować ma je Wydawnictwo OdeSFa, z którym współpracowała przez ostatnie lata życia. Zmarła 4 lutego 2025 roku po długim pobycie w szpitalu. Jak pisze na Facebooku jej syn Tomasz - zostawiła po sobie komputer pełen niedokończonych tekstów. Pochowana zostanie w Drohiczynie, a czytelnicy i czytelniczki, którzy postanowią przyjechać na pogrzeb, mogą przynieść jedną z jej książek lub ulubiony cytat.
