Niepotrzebnie przepłacamy za wydatki za granicą

Najczęściej płacimy za granicą kartą wystawioną do naszego rachunku bankowego - oczywiście prowadzonego w złotych - albo przed wyjazdem wymieniamy złote na walutę w kantorze. W zależności od tego, na jakie rozwiązanie się zdecydujemy, nasze wydatki za granicą będą wyższe o koszty takich operacji - kilka złotych albo nawet kilkanaście procent całej sumy poniesionych wydatków.

Za granicą możemy płacić za zakupy kartą wystawioną do konta walutowego lub walutą kupioną w e-kantorze.

Najtańszym rozwiązaniem, zwłaszcza dla osób często wyjeżdżających za granicę, jest założenie konta walutowego wraz z walutową kartą płatniczą do tego konta, np. w euro. Nawet jeśli nie uzyskujemy dochodów w walucie, dzięki takiemu rozwiązaniu łatwo skorzystamy z usług kantorów internetowych, które w większości przypadków są tańsze niż usługi tradycyjnych. Operacje wymiany walut online odbywają się w całości elektronicznie, co oznacza brak konieczności trzymania przy sobie większej ilości gotówki. Wystarczy przelew na konto, wybór oraz wymiana i z powrotem otrzymujemy wybraną walutę na konto.

E-kantory zazwyczaj mają dużo bardziej korzystne kursy niż te, które oferują banki. Ponadto różnice między kursem kupna a kursem sprzedaży, czyli tzw. spready, w kantorach internetowych są dużo niższe, a opłaty za wymianę niewielkie. Użytkownik od początku wie, jakie poniesie koszty i jaki jest przewidywany czas transakcji.

W wielu bankach nie musimy zakładać nowego konta, bo bez problemu - i zazwyczaj bez dodatkowych kosztów - bank uruchomi nam rachunek walutowy w ramach posiadanej już umowy. Wyda też do niego kartę płatniczą. Opłata za nią może wynosić kilka złotych rocznie lub w ogóle możemy być z niej zwolnieni, jeśli z karty korzystamy aktywnie.

Korzystając z takiej karty w kraju, w którym obowiązuje taka sama waluta co jej jednostka rozliczeniowa - np. w krajach strefy euro płacimy kartą do konta prowadzonego w euro - unikamy dodatkowych opłat za przewalutowanie. Operacja odbywa się bowiem na takich samych zasadach co płatność kartą złotówkową w Polsce. Po prostu rachunek będzie obciążany dokładnie taką samą kwotą jak kwota transakcji.

Eksperci radzą przy tym, by w miarę możliwości wybierać w bankach konta walutowe, które dostarczają klientom dodatkowe usługi, między innymi możliwość utworzenia lokaty lub rachunku oszczędnościowego w walutach. Takie rozwiązanie szczególnie korzystne jest dla tych osób, które chcą przechowywać środki przez dłuższy czas albo są gotowe kupować waluty na zapas, wtedy gdy w ich ocenie kurs wymiany kształtuje się najkorzystniej.

Dla porównania, jeśli płacimy kartą związaną z rachunkiem złotowym, to - obojętnie, czy jest to karta obciążeniowa, czy karta kredytowa - płacimy prowizję za przewalutowanie. Średnio kilka procent od całej kwoty zobowiązania, a w jednym z banków prowizja ta wynosi aż 5,9 proc. Ponosimy ponadto koszt różnic kursowych, czyli różnicy między kursem, po jakim sprzedawana jest waluta, a po jakim jest kupowana. Organizacje wystawiające karty - Visa lub Mastercard - dla operacji takich ustalają własne kursy, raz na dobę.

Pół biedy, jeśli płacimy w kraju ze strefy euro - ponosimy tylko koszty jednej operacji przewalutowania. W krajach o innych walutach należność może być przeliczona najpierw na euro lub dolary, a dopiero potem na złote. Opłaty, prowizje i koszty spreadu mogą więc obciążyć nas podwójnie.