Rocznica odzyskania niepodległości: Tak świętowano 11 listopada przed II wojną światową. Archiwalne zdjęcia

Dobrze znać poglądy Piłsudskiego, tak hołubionego przez PiS. Obszerną relację o stosunku Piłsudskiego do Żydów po­daje Teresa Lipkowska, córka Jadwigi Żukowskiej-Lipkowskiej, kuzynki Piłsudskiego. We wspomnieniach, prze­kazanych Kazimierzowi Zamorskiemu, wieloletniemu sze­fowi polskiej sekcji amerykańskiego Research and Analysis Department oraz kierownikowi Radia Wolna Europa, rela­cjonuje ona przebieg swojej rozmowy z Piłsudskim. Od­była ją podczas jednej z wizyt w Sulejówku, pragnąc się czegoś dowiedzieć o owej, zarzucanej mu przez endecję, sympatii do Żydów.

Och, jak dobrze pamiętam do dziś tę rozmowę. […] „Ja tylko chciałam zapytać Komendanta, dlaczego On lubi Żydów?” Piłsudski uśmiechnął się. „Użyłaś dobrego czasownika — lubię”. Siadł przy swoim skromnym biurku: „Dobrze, odpowiem ci na to pytanie, a ty […] powinnaś zro­zumieć, bo pochodzisz z tej samej szlachty kresowej, co ja”.[…].

Moja matka […] przypominała rozmowy z Komendantem w ostatnich latach jego życia. […] ,,Tak, zazdrość jest podłożem antysemityz­mu, ale o co innego. To jest podświadoma zazdrość chrześcijan o wyrok boski, którego znieść nie mogą. Bóg wybrał naród żydowski jako je­dynego swojego przedstawiciela na ziemi. Tak w okresie średniowiecza, w czasach wojen religijnych, zrodził się antysemityzm, a że jest pod­świadomy, będzie trwać, bo pycha ludzka i pragnienie rządzenia nad całym światem jest tym pierwszym, głównym grzechem ludzkim, właś­nie wedle kanonów chrześcijańskich, a wszak w czasie wojen religijnych nie było jeszcze niewierzą[wulgaryzm]h chrześcijan.''



Warto również przypomnieć, że Piłsudski był protektorem dopłat do uboju rytualnego w ramach ustaw narzuconych Traktatem Wersalskim. Dopiero po jego śmierci ograniczono w 1936 te dopłaty o 16 milionów ówczesnych zł. i zapowiedziano ich zupełne wstrzymanie w latach 40. Z 16 milionowych dopłat do uboju rytualnego żyło w Polsce 150 tysięcy rodzin talmudystów. Piłsudski autoryzował zwycięstwo nad armią Tuchaczewskiego odniesione 1 1920r. rodzin talmudycznych rezezaków, teransportowców i sprzedawców koszernego. Czyli uboga Polska do 1936 utrzymywała z budżetu około pół miliona

talmudystów nie licząc prawie drugie tyle z dopłat , które miały

być dopiero zniesione następnymi ustawami.

Piłsudski był uznawany za dyktatora i żadna z ulic nie nosiła jego imienia. Przypomnę, że dzisiejsza al. Józefa Piłsudskiego w Lublinie nosiła imie gen. Karola Świerczewskiego - komunisty.

święto o charakterze wojskowym.Też były burdy lewacy lali prawicowców i to dobrze.Tak było w dzielnicy Piaski dziś przy dworcu PKP.

Wypad na Dominikanę!

O mało się macą nie udławiłem ze śmiechu.

Dobrze mówisz wygrana z Bolszewikami to zasługa gen. Tadeusza Rozwadowskiego Chwała mu za to ! Hitler cenił inteligencję, a jak wiemy Piłsudski był masonem ! II Rzeczpospolita była piękna. Szkoda, że wdarło się dużo krętactwa i cwaniaków(jak zresztą dziś) Każdy załatwia, kombinuję, dlatego Polska wcześniej czy później będzie na mapie Europy, lecz jako ozdoba.

Od początku PRL to nam wmawiała, nienawidzicie Piłsudskiego, kacapy, bo zatrzymał wasz marsz na Europe. Nie odkryłeś nic nowego, moskiewska japo.

Nurtuje mnie pytanie dlaczego do dziś historycy i media kłamią na temat roli J. Piłsudskiego w tej bitwie jak i generalnie w historii Polski?

W dzisiejszej Polsce uczniowie otrzymują kłamliwą wiedzę o Piłsudski tzn. stworzył Legiony, później kluczył, szukał szansy na odrodzenia Polski. W tej podręcznikowej wiedzy nie ma miejsca na prawdę. Polska odzyskała niepodległość na skutek nieprawdopodobnego zbiegu okoliczności czyli upadku trzech państw zaborczych, których fundamentem przyjaźni było wymazanie z map Polski a warunkiem powrotu wzajemna wojna. Polska odzyskała niepodległość także dzięki wpisaniu jej obecności w ówczesne interesy Francji w Europie Środkowej i mądrego rozgrywania spraw polskich przez Romana Dmowskiego oraz polityków z szeroko pojmowanego obozu prawicy i lewicy.
Legiony nie wpłynęły na odrodzenie Polski. Co więcej, Piłsudski tak dla Ententy, jak i większości Polaków był podczas wojny nikim. Wkraczające do Kielc Legiony powitały powszechnie zamykane przed nimi drzwi i okna. I tak było w następnych miastach zaboru rosyjskiego. Dopiero sprytny manewr z „kryzysem przysięgowym” i niemieckie poparcie tuż przed końcem działań wojennych, pozwoliły mu powrócić do Warszawy w glorii męczennika i zbawcy narodu.
Gdy wojna światowa dobiegała końca, Piłsudski zawarł umowę z przedstawicielem państwa niemieckiego H. Kesslerem, który dotyczyła… nie domagania się przez odradzającą Polskę (reprezentowaną w tej umowie samozwańczo przez J. Piłsudskiego): Pomorza, Wielkopolski i Śląska w zamian za niemiecka pomoc Piłsudskiemu w przejęciu władzy w Polsce (o nie określonych innych granicach).
Jak pokazały następne lata Piłsudski realizował te zobowiązania (gwoli prawdy później uznanej przez J. Piłsudskiego za nieważną) nie udzielając pomocy…. powstaniu wielkopolskiemu i opóźniając przybycie do Polski armii Józefa Hallera, która wyzwoliła Pomorze (Gdańskie).

Józef Piłsudski cackał się z bolszewikami w 1919 r. czyli wtedy kiedy byli widmowym przeciwnikiem. Następnie wdał się w awanturniczą wyprawę na Wschód (Kijów) . Nie w obronie polskiego stanu posiadania ale snując jagiellońskie koncepcje (w dobie uformowanych, mające własną tożsamość i własne cele narodów), wspomagał Ukraińców, którzy wówczas nie dorośli do życia w niepodległym państwie. Nie wspomógł gen. Denikina i gen. Judenicza w walce z bolszewikami, przyczyniając się do zaistnienia tego zbrodniczego systemu w Rosji (specjalnie kazał zatrzymać polskie wojska i powiadomił Lenina że nie uderzy dalej ? Lenin to zrozumiał i przerzucił jednostki z polskiego frontu do walki z Białymi). Po klęsce gen. Denikina Armia Czerwona ruszyła na Zachód (na Warszawę) by po trupie Polski zanieś rewolucję do bratnich Niemiec i towarzyszy niemieckich! Piłsudski spanikował, załamał się i na początku sierpnia już miał sobie strzelić w głowę, ale zapobiegł temu gen. Tadeusz Rozwadowski (zapewne gdyby znał przyszłość z pewnością by tego nie zrobił, ale cóż, jak się ma dobre serce, to w tym świecie nie za dobrze się na tym wychodzi). Następnie Piłsudski złożył dymisję z funkcji państwowych, wyjechał do Bobowej, gdzie siedział na walizkach wraz z późniejszą żoną i przygotowywał się do wyjazdu do Szwajcarii (potwierdza to w pamiętnikach jego córka Aleksandra Piłsudska). Tam dowiedział się, że gen. Rozwadowski wygrał bitwę warszawską, więc ruszył znad Wieprza i jakby nigdy nic znowu występował w roli naczelnego wodza, odbierając przy najbliższym spotkaniu od Witosa swoją dymisję.

Po zakończeniu wojny J. Piłsudski poczuł nienawiść do oficerów, którzy odparli nawałę bolszewicką - Hallera, Sikorskiego, Zagórskiego, Latinika, a nade wszystko Rozwadowskiego. W następnych latach robił wszystko, aby zawłaszczyć dla siebie zwycięstwo 1920 roku. W Biurze Historycznym umieścił swoich ludzi, wśród których brylował Kazimierz Świtalski. Wynosili oni dokumenty i dokonywali fałszerstw. W 1926 roku Józef Piłsudski wszczął wojnę domową. Po przejęciu władzy rozprawił się ze swoimi przeciwnikami