W gdańskim Parku Oliwskim powiało zimą. Pogoda zachęca do spacerów! ZDJĘCIA

Park Oliwski to ulubione miejsce gdańszczan, którzy szukają odrobiny wytchnienia i relaksu wśród malowniczej natury. Od lat przyciąga wielu turystów i mieszkańców okolic, którzy - urzeczeni malowniczymi widokami - ruszają na podbój parku w Oliwie.

Nie inaczej było w sobotę 7 stycznia 2023 r. W poniższej galerii znaleźć można zdjęcia malowniczego parku w Oliwie, autorstwa Jakuba Steinborna.

Powstanie parku jest ściśle związane z pojawieniem się Zakonu Cystersów w Oliwie, którzy to pojawili się w Gdańsku w 1186 roku. Z upływem czasu tereny w Oliwie uległy zabudowaniom – głównie klasztornym. Wiadomo także, że już wtedy pojawiły się ogrody, oleje i łąki – wszystko to umiejętnie włączone w otoczenie Cystersów.

W połowie XVI wieku otoczenie klasztoru w Oliwie przekształcono w typowy użytkowy ogród konwentualny. Co ciekawe, opactwo wraz z terenami do niego przyległymi stało się interesującym miejscem odwiedzin i spotkań wielu wybitnych osobistości, zarówno duchowych i świeckich. Miejsce to odwiedzili m.in.:

• król Polski Zygmunt III Waza,
• król Władysław IV,
• król Jan Kazimierz.

Warto wspomnieć, że na terenie opactwa miały miejsce także wydarzenia historyczne. Mowa o zawartym w dniu 3 maja 1660 roku „Pokoju Oliwskim”, na mocy którego zakończono ciągnące się latami wojny polsko-szwedzkie.

W połowie XVIII wieku powstał rokokowy pałac z ogrodem o geometrycznej formie, charakterystycznej dla ogrodów baroku. Park wówczas otrzymał układ przestrzenny typowy dla późnego baroku. Inspirację dla parku stanowiły klasyczne ogrody francuskie architekta Andre de Le Notrep.

Czytaj także: Park Oliwski w złym stanie? "Ogród Oliwski nieustannie ulega degradacji" - napisał były członek Rady Programowej Parku Oliwskiego

Park Oliwski. Jak wyglądał dawniej?

Pałac mieścił się na głównej osi pomiędzy dziedzińcem a salonem ogrodowym. Oś kompozycyjna prowadzona od pałacu była zakończona prostokątnym basenem – Stawem Łabędziowym. Oś dłuższą poprzeczną stanowiła aleja skierowana w stronę morza, którą obsadzono dwoma rzędami lip. Na północ od dłuższej osi usytuowano dwie kwatery. Na niższym terenie usytuowano drugi parter ogrodowy – paradisum, a w niedalekim oddaleniu – labirynt. Na wschodniej stronie pałacu znajdował się duży zwierzyniec.

Do śmierci Opata Rybińskiego, posiadłość została w jego posiadaniu. Później pieczę nad obiektem przejął Karol Hohenzoller-Hochningen, który rozpoczął przebudowę ogrodu. Wszystko to w myśl inspiracji modą ogrodów angielsko-chińskich. Park ozdobiły sztuczne pagórki, kaskada, pawilony chińskie, świątynia antyczna, groty, dom włoski, kaplica czy rzeźby. Co ciekawe, ścieżki i zbiorniki wodne nabrały wijących kształtów. Warto wspomnieć, że postać, jaką otrzymał wówczas park – zachowała się do czasów współczesnych.

Na przestrzeni kolejnych lat w parku pojawiały się egzotyczne gatunki roślin i drzew. Likwidacji uległy nawet niektóre elementy chińskie. Przez lata znajdował się on pod pieczą inspektorów, którzy dbali o wygląd obiektu. Na początku lat 20. XX wieku park przeszedł pod zarząd miejski, a pałac zyskał miano muzeum.

Niestety podczas II wojny światowej park uległ zniszczeniu. Nie wszystkie wyrządzone szkody dało się zrekonstruować i naprawić. W pierwszej połowie lat 50. założono ogród botaniczny, który w 1955 roku otrzymał imię Adama Mickiewicza w ramach upamiętnienia 100. rocznicy śmierci polskiego wieszcza.

W 1971 roku Park Oliwski wpisano do rejestru zabytków w Gdańsku.