Park Oliwski w Gdańsku. Pogoda zachęca do spacerów
Park Oliwski to ulubione miejsce gdańszczan, którzy szukają odrobiny wytchnienia i relaksu wśród malowniczej natury. Od lat przyciąga wielu turystów i mieszkańców okolic, którzy - urzeczeni malowniczymi widokami - ruszają na podbój parku w Oliwie.
Nie inaczej było w sobotę 7 stycznia 2023 r. W poniższej galerii znaleźć można zdjęcia malowniczego parku w Oliwie, autorstwa Jakuba Steinborna.
Historia Parku Oliwskiego w Gdańsku
Powstanie parku jest ściśle związane z pojawieniem się Zakonu Cystersów w Oliwie, którzy to pojawili się w Gdańsku w 1186 roku. Z upływem czasu tereny w Oliwie uległy zabudowaniom – głównie klasztornym. Wiadomo także, że już wtedy pojawiły się ogrody, oleje i łąki – wszystko to umiejętnie włączone w otoczenie Cystersów.
W połowie XVI wieku otoczenie klasztoru w Oliwie przekształcono w typowy użytkowy ogród konwentualny. Co ciekawe, opactwo wraz z terenami do niego przyległymi stało się interesującym miejscem odwiedzin i spotkań wielu wybitnych osobistości, zarówno duchowych i świeckich. Miejsce to odwiedzili m.in.:
- król Polski Zygmunt III Waza,
- król Władysław IV,
- król Jan Kazimierz.
Warto wspomnieć, że na terenie opactwa miały miejsce także wydarzenia historyczne. Mowa o zawartym w dniu 3 maja 1660 roku „Pokoju Oliwskim”, na mocy którego zakończono ciągnące się latami wojny polsko-szwedzkie.
W połowie XVIII wieku powstał rokokowy pałac z ogrodem o geometrycznej formie, charakterystycznej dla ogrodów baroku. Park wówczas otrzymał układ przestrzenny typowy dla późnego baroku. Inspirację dla parku stanowiły klasyczne ogrody francuskie architekta Andre de Le Notrep.
Wybory 2025. Zwycięstwo Nawrockiego, wysoka frekwencja
Park Oliwski. Jak wyglądał dawniej?
Pałac mieścił się na głównej osi pomiędzy dziedzińcem a salonem ogrodowym. Oś kompozycyjna prowadzona od pałacu była zakończona prostokątnym basenem – Stawem Łabędziowym. Oś dłuższą poprzeczną stanowiła aleja skierowana w stronę morza, którą obsadzono dwoma rzędami lip. Na północ od dłuższej osi usytuowano dwie kwatery. Na niższym terenie usytuowano drugi parter ogrodowy – paradisum, a w niedalekim oddaleniu – labirynt. Na wschodniej stronie pałacu znajdował się duży zwierzyniec.
Do śmierci Opata Rybińskiego, posiadłość została w jego posiadaniu. Później pieczę nad obiektem przejął Karol Hohenzoller-Hochningen, który rozpoczął przebudowę ogrodu. Wszystko to w myśl inspiracji modą ogrodów angielsko-chińskich. Park ozdobiły sztuczne pagórki, kaskada, pawilony chińskie, świątynia antyczna, groty, dom włoski, kaplica czy rzeźby. Co ciekawe, ścieżki i zbiorniki wodne nabrały wijących kształtów. Warto wspomnieć, że postać, jaką otrzymał wówczas park – zachowała się do czasów współczesnych.
Na przestrzeni kolejnych lat w parku pojawiały się egzotyczne gatunki roślin i drzew. Likwidacji uległy nawet niektóre elementy chińskie. Przez lata znajdował się on pod pieczą inspektorów, którzy dbali o wygląd obiektu. Na początku lat 20. XX wieku park przeszedł pod zarząd miejski, a pałac zyskał miano muzeum.
Niestety podczas II wojny światowej park uległ zniszczeniu. Nie wszystkie wyrządzone szkody dało się zrekonstruować i naprawić. W pierwszej połowie lat 50. założono ogród botaniczny, który w 1955 roku otrzymał imię Adama Mickiewicza w ramach upamiętnienia 100. rocznicy śmierci polskiego wieszcza.
W 1971 roku Park Oliwski wpisano do rejestru zabytków w Gdańsku.
