Janusz Gunderman urodził się 24 listopada 1924 roku w Poznaniu. W czasie II wojny światowej służył w Hufcach Polskich, Narodowej Organizacji Wojskowej (NOW) oraz w Armii Krajowej.
Podczas powstania warszawskiego był żołnierzem Grupy "Północ", w zgrupowaniu "Róg". Walczył w jednym z plutonów kompanii "Aniela" w ramach batalionu NOW/AK "Gustaw". Jego powstańczy szlak bojowy obejmował dzielnice: Wola - Stare Miasto - kanały - Śródmieście. W powstaniu walczyły także jego dwie siostry: Barbara i Aleksandra.
Po zakończeniu powstańczych walk trafił do niemieckiej niewoli. Był jeńcem stalagu XI-B Fallingbostel oraz stalagu XI-A Altengrabow. Po uwolnieniu "powrócił do rodzinnego Poznania, gdzie zatrzymał się u siostry studiującej w Wyższej Szkole Inżynierskiej, a następnie wyjechał do Gdańska, gdzie zamieszkał po wojnie jego ojciec", podano w biogramie Gundermana na stronie 1944.pl. "W Gdańsku rozpoczął naukę w I Liceum im. M. Kopernika, gdzie na przyspieszonym kursie przerobił 2 klasy w jeden rok i zdał maturę", czytamy w biogramie.
Odznaczony m.in. Krzyżem Walecznych, Krzyżem Armii Krajowej, Warszawskim Krzyżem Powstańczym oraz Krzyżem Partyzanckim.
"Jestem przekonany, że dzisiaj młodzież tak samo poszłaby do Powstania" – powtarzał.
