Osteopata: Uwalnia dziecko od kolki, a dorosłych ratuje przed skalpelem

Maciej Rybus miał pecha. Podczas niegroźnego starcia z na boisku doznał poważnej kontuzji barku, która wyeliminowała go z mistrzostw Europy. Na zgrupowaniu w Arłamowie jeszcze tliła się iskierka nadziei, ale rezonans przesądził o niekorzystnej decyzji dla piłkarza. Z uszkodzonym obrąbkiem stawowym stawu barkowego i dojmującym bólem nie mógł grać.

- W takim stanie został do mnie przywieziony o godz. 20, a godzinę później selekcjoner Adam Nawałka ogłosił, bez niego, skład reprezentacji Polski. Nie było żadnej szansy, aby mu szybko pomóc, ale późniejsze dwa tygodnie pracy nad jego urazem uratowały go przed operacją - wspomina Marcin Ganowski niedawno zakończone osteopatyczne leczenie piłkarza.

Mistrz świata znów skacze
To niejedyny sukces zakończonej terapii sportowca. Paweł Wojciechowski, mistrz świata seniorów, medalista światowych mistrzostw juniorów, rekordzista kraju w skoku o tyczce już dawno przestałby myśleć o karierze sportowej, gdyby któregoś dnia, będąc na skraju załamania, nie zgłosił się do Centrum Osteopatii w Poznaniu. Najpierw przytrafił mu się uraz kości jarzmowej, w którą podczas skoku wbiła się tyczka. Kiedy wszystko już się zagoiło i zapomniał o wypadku, odezwał się ból w kolanie. Był na tyle dokuczliwy, że skakanie musiał odłożyć na bok.

Przez półtora roku chodził od lekarza do lekarza i wszędzie słyszał to samo: trzeba operować. Zdesperowany udał się na konsultację do Hansa Wilhelma Mullera-Wohlfahrta, światowej sławy chirurga--ortopedy, lekarza piłkarzy Bayernu i piłkarskiej reprezentacji Niemiec. Ten wybitny ortopeda pomógł już między innymi naszej tyczkarce Annie Rogowskiej, ale tym razem nie widział potrzeby operowania kolana polskiego tyczkarza. Doradził mu, aby zgłosił się do poznańskiego osteopaty.
Marcin Ganowski dokładnie zlustrował sylwetkę lekkoatlety, jego sposób chodzenia, poruszania się, trzymania głowy, a nawet to, jak siada. To wszystko ma znaczenie, aby ustalić prawidłową, choćby tylko wstępną diagnozę. Te oględziny przypominają trochę pracę detektywa, który mając przed sobą podejrzanego o jakieś przestępstwo, próbuje z zachowania wysondować, co delikwent ukrywa.

W przypadku poznańskiego osteopaty chodziło o wytypowanie wszystkich niuansów odbiegających od prawidłowej, anatomicznej sylwetki. Zmiany są niezauważalne dla zwykłego śmiertelnika, ale specjaliście nic nie umknęło w fizycznej budowie lekkoatlety. Dzięki takiemu badaniu wydał zaskakujący „wyrok” dla sportowca: to nie jest problem kolana, lecz kręgosłupa.

Wszystkie nietrafne i zalecane wcześniej leczenia były skutkiem złej diagnozy! Mając tylko akademickie wykształcenie, słyszę wyjaśnienie, większość specjalistów leczy na „ślepo” i nie jest w stanie dostrzec tego, co dla osteopaty jest oczywiste. A dla skoczka okazało się zbawienne.

- Paweł Wojciechowski po przekroczeniu progu gabinetu oświadczył, że nasze Centrum jest ostatnim miejscem, gdzie szuka pomocy. Jeżeli nie wyjdzie od nas w pełni sprawny, zakończy karierę - mówi Marcin Ganowski, który przypadłość sportowca określił jako „dysbalans mięśniowo-powięziowy”. Zastosowana terapia przyniosła zadziwiający efekt i żeby jej od razu nie zepsuć w trakcie ćwiczeń na skoczni, osteopata ustalił także, jak powinien przebiegać trening.

Powrót tyczkarza do skakania nie jest wyjątkowym „spektakularnym wyczynem” poznańskiego osteopaty. Na swoim koncie ma takie nazwiska jak tenisista Łukasz Kubot, pingpongistka Natalia Partyka czy tyczkarka Anna Rogowska, która z dolegliwościami po wypadku podczas ćwiczeń w hali przyjechała po ratunek do poznańskiego Centrum.
Filozofia, nauka i sztuka w jednym
Osteopatia nie jest fizjoterapią i nie jest też rehabilitacją. Na to zwraca uwagę Marcin Ganowski, czuły na opinie wygłaszane bez znajomości rzeczy. Chyba najbardziej trafne jest następujące wyjaśnienie: Osteopatia to filozofia, nauka i sztuka w jednym. W jej filozofii zawarta jest koncepcja jedności struktury i funkcjonowania organizmu.

- Jest gałęzią medycyny, a w Stanach Zjednoczonych, gdzie powstała prawie półtora wieku temu, mogą ją wykonywać tylko lekarze wybierający osteopatię jako specjalizację. Nie ma więc nic wspólnego z fizjoterapią, jak często jest mylona - tłumaczy M. Ganowski, pionier osteopatii w naszym kraju, jeden z najbardziej utytułowanych i doświadczonych specjalistów w tej dziedzinie.

Aby stać się mistrzem „filozofii, nauki i sztuki”, trzeba zapomnieć o rodzinie i kształcić się w Belgii kilka lat, najmniej pięć, a potem doszkalać się w USA i nieustannie ćwiczyć, ćwiczyć swoje umiejętności. Nie ma innej drogi, bo zwykły kurs nie daje podstaw do tego, aby odpowiednimi zabiegami pobudzić naturalne siły tkwiące w każdym organizmie. Ciało nie jest zbieraniną kości, mięśni i organów, lecz skomplikowanym urządzeniem posiadającym własny system samoleczenia. Wszystkie w nim elementy - kości, mięśnie i organy wzajemnie na siebie oddziaływują.

Osteopata, jak mechanik samochodowy, wie i rozumie, jak działa ten mechanizm, więc odpowiednimi zabiegami uruchamia (naprawia) wrodzone możliwości tkwiące w naszym ciele.

Poznański osteopata nie jest więc żadnym czarodziejem, a ciężko pracującym specjalistą, który zdobył wiedzę, do której teraz, każdego dnia, dodaje doświadczenie. A tysiące przepracowanych w ten sposób godzin (5500 wizyt rocznie) w każdym budzą respekt.

Tak często słyszy od swoich pacjentów zdanie TO PRAWDZIWY CUD, że przestał na nie reagować. Cierpliwie jednak tłumaczy, dlaczego niemowlę płaczące nieustannie dzień i noc z powodu kolki może - po pięciu minutach pracy! - uwolnić od bólu.

Za każdym razem rodzice bywają tym zszokowani i tylko CUDEM tłumaczą sobie to, co widzą.

Kiedyś zrozpaczona matka przywiozła wychudzonego oseska z brakiem odruchu ssania i z podłączoną sondą, przez którą podawano mu mleko.

- Najczęstsza przyczyna takiego stanu tkwi w jednym nerwie podjęzykowym, który zaopatruje język. Dla mnie to jest prosty zabieg, bo wiem, jak przywrócić dziecku naturalny odruch ssania - opowiada.
Specjaliści w Centrum Osteopatii mają diametralnie odmienne metody dochodzenia do źródła choroby niż akademiccy medycy. Marcin Ganowski wspomina mężczyznę, który zgłosił się z bólem kolana. Na pierwszej wizycie poprosił go, aby przyniósł 50 swoich zdjęć. Dokładnie je obejrzał i na ponad 40 z nich, opowiada mistrz, zauważył niewielkie skrzywienie głowy. To mu nasunęło podejrzenie, iż młodemu pacjentowi prawdopodobnie przy narodzinach pomagano kleszczami.

Tak było. Pacjent sprawdził to razem z matką w szpitalu, gdzie się urodził. Poród kleszczowy spowodował skręcenie kręgosłupa, więc na nim skupiły się zabiegi. Ból kolana minął wraz z przywróceniem kręgosłupa do właściwego pionu.

Klucz do długowieczności
Od osteopatów nie wymaga się przestrzegania postów, zdrowego odżywiania i nie zakazuje sięgania po używki. Marcin Ganowski sam zauważył zależność pomiędzy kuchnią i zdrowiem domowników. Widział, co gotuje babcia - smacznie, ale tłusto i ciężko, jak wszyscy starsi poznaniacy. Trochę czasu minęło, gdy zdał sobie sprawę, że pierwsze potyczki ze zdrowiem mają swoje korzenie na talerzu. Dlatego jego rodzina już nie eksperymentuje z produktami spożywczymi. Bez rewolucji, a drogą pokojową przekonał do zmiany przede wszystkim żonę. Ich kilkuletnie dzieci nie znają tego, co powszechnie przyjęło się nazywać fast foodami.

- Ponieważ nie jesteśmy w stu procentach pewni diety naszych dawnych przodków (czy była roślinna, czy raczej mięsna), jestem zwolennikiem żywności urozmaiconej, ale wyłącznie takiej, która nie wywodzi się z wielkoprzemysłowej uprawy i hodowli. W mojej rodzinie nie kupuje się produktów przetworzonych, ponieważ nie jemy tego, co truje. Dzięki temu moje dzieci nie chorują, one nawet nie miały nigdy kataru - opowiada osteopata, który systematycznie ćwiczy też jogę.

Twierdzi, że bez radykalnej zmiany na talerzu i jogi organizm nie wytrzymałby intensywnego wysiłku. Jego dzień pracy zaczyna się o 5.30, a kończy o 21.00. W weekendy organizuje szkolenia, a na pytanie o urlop macha ręką. Nie ma czasu nawet na słuchanie muzyki. Do końca roku wszystkie godziny w kalendarzu wypełnione są nazwiskami pacjentów. Ani jednego wolnego okienka. Jakie szanse na wizytę ma 500 osób zapisanych na listę rezerwową? Nie wie, bo w każdej chwili, poza kolejnością, przyjmuje pacjenta, który wymaga natychmiastowej pomocy, a to się przekłada na pracę w trybie szpitalnego SOR-u.

Tym, którzy chcą coś zmienić w swoim życiu, radzi, zacząć od zdrowego jedzenia, które jest podstawą i zadbać o formę fizyczną. To niezbędne minimum, jeżeli chcemy osiągnąć wiek matuzalema lub przynajmniej zapewnić sobie zdrową starość.

W czym pomaga osteopata
Zabiegi osteopatyczne leczą różnego pochodzenia bóle - narządu ruchu, kręgosłupa, stawów, bóle głowy i mięśni, także bóle po urazach i złamaniach. Ale uwaga: osteopata zwraca uwagę na wady postawy, które mogą być także źródłem wielu dysfunkcji i przewlekłego bólu. Osteopaci leczą niemowlęta, ciężarne kobiety i osoby dorosłe zgodnie z tym następującym założeniem: Osteopatia jest systemem opieki zdrowotnej leczącym całego człowieka, a nie tylko objawy.

W Europie zawodowym osteopatą może zostać tylko lekarz lub fizjoterapeuta, który ukończył system szkoleń podyplomowych trwających minimum 5 lat lub 1000 godzin oraz licznych zajęć teoretycznych, praktycznych itp.