79. rocznica zwycięskiej bitwy o Monte Cassino. Tego dnia armia Andersa zdobyła klasztor na wzgórzu

18 maja, 13:01, lech:

Prezydent Sosnkowski uznał Andersa jako przestępcę, który dla własnej ambicji i dla chęci podlizania się aliantom wysłał na niepotrzebna militarnie i głupią śmierć wojsko polskie.

Polacy nie zdobyli Monte Cassino, ale po prostu Niemcy sobie z niego poszli, bo Monte Cassino przestało mieć jakiekolwiek znaczenie obronne.

Anders to naśladowca Berlinga, który też chciał bez sensu wygubić Polaków pod Lenino.

Gen Sosnkowski nigdy nie był prezydentem. Miał tytuł Naczelnego Wodza. W kwestiach operacyjnych Polskich Sił Zbrojnych miał uprawnienia wizytowania, odbierania defilad i ściskania dłoni. Planowanie operacyjne i realizacja należały do aliantów. Emigracyjna generalicja najchętniej poprzegryzałaby sobie nawzajem tętnice w pachwinach. Z braku możliwości realizacji swych wielkopaństwowych ambicji. Zaś Sosnkowski z Andersem darli koty od kiedy jeszcze byli podchorążymi. Nie lubili się i wzajemnie się oskarżali o zamach na gen Sikorskiego. Prawda była taka, że to towarzystwo nadawało sobie tytuły, ostentacyjnie udawało, że się nie widzi aby zaznaczyć swą odrębność i niezależność a było jak w starym kawale o czeskim partyzancie. Berling nie miał zamiaru wygubić polskiego wojska. Błędy, takie same jak Alianci pod Monte Cassino popełniło dowództwo radzieckie. Anders musiał wykonać rozkazy alianckiego dowództwa, które także było skonfliktowane i upolitycznione. Mógł strzelić focha i rzucić dymisję.