Spacerujący z kaczką i gęsią budzi Pan ciekawość wśród mieszkańców Wrocławia. Jak nazywają się Pana podopieczni i jak to się stało, że zwierzęta trafiły pod Pana opiekę?
W naszej gromadzie jest jeszcze piesek Kundelinio. Gąska nazywa się Sunny i jest to gęś siodłata, kartuska. Kaczor to Wirek i jest to kaczka staropolska, zwana także dworką. Przygarnięcie ich to skutek smutnej sytuacji. W trakcie pandemii zmarli moi rodzice, wróciłem też na stałe do Polski z emigracji i dopadła mnie wtedy samotność, a te zwierzęta pomogły mi to przejść, stając się moimi towarzyszami. Gąskę i kaczkę kupiłem na wiejskim targu, gdy rozpoczynałem prowadzenie gospodarstwa permakulturalnego na Mazowszu.
Jest Pan dość często widywany we Wrocławiu, jednak swoje gospodarstwo prowadzi Pan na Mazowszu, prawda?
Po rodzicach odziedziczyłem ziemię pod Płockiem i Kłodzkiem, w którym się urodziłem. Na Mazowszu prowadzę swoje gospodarstwo permakulturowe, czyli takie, gdzie ingerencja człowieka jest ograniczona do absolutnego, niezbędnego minimum – i to bez wdrażania środków i metod, które nie występują naturalnie w przyrodzie. Chodzi o to, aby żyć zgodnie z naturą, a nie ją poskramiać. Na Dolny Śląsk przyjeżdżam, aby tutaj też doglądać ziemi. Wrocław jest więc naturalnym przystankiem, a to miasto pozwala mi także zażyć trochę oddechu kulturalnego. Ale podróżujemy po całej Polsce, więc nie tylko tu można nas spotkać
Dlaczego podróżuje Pan z gęsią i kaczką i co jest celem tych ogólnopolskich podróży?
Byłem sam, a Sunny, Wirek i Kundelino byli moimi jedynymi kompanami, spędziliśmy dużo czasu i nawiązaliśmy silną więź. Ptaki wdrukowały się we mnie jak w rodzica, uważają mnie za część stada i nie mogę ich zostawiać. Dla ptaków rozłąka jest bardzo trudna, porównywalna do straty. Zwłaszcza dla gęsi, które są bardzo towarzyskie i stadne. Dlatego się nie rozstajemy, a po Polsce jeździmy, bo robimy spotkania w szkołach, przedszkolach, skansenach, świetlicach wiejskich, gdzie promuje permakulturę i opowiadamy o ptakach i ich roli w życiu człowieka.
Jak ludzie reagują widząc Pana z gęsią i kaczką. Spotkał się Pan z negatywnymi reakcjami?
To są niesamowicie pozytywne reakcje, ludzie są zaskoczeni, wręcz zachwyceni. Spotykałem się z komentarzami, że to jak razem żyjemy jest piękne. Wiele osób podchodzi, robi sobie zdjęcia, chce dotknąć kaczorka i gąski. Dla niektórych to nawet pierwsza okazja w życiu, żeby tak blisko i na żywo zobaczyć ptaki, które powszechnie uważa się za hodowlane. To niesamowite też dla mnie, bo ludzie uświadamiają sobie, jak bardzo oddaliliśmy się od natury. Na wsiach teraz częściej można spotkać pawia czy alpaki niż gęś i kaczkę. Rolnicy częściej kupują jajka w supermarkecie, niż posiadają kury. A tych zwierząt na wsiach było pełno. Biegały po ulicach, a ludzie żyli z nimi w zgodzie. Negatywne reakcje do mnie i do moich towarzyszy także się zdarzały, ale to znaczna mniejszość.
Rozmawiał Remigiusz Biały
Gęś, kaczka, pies i ich opiekun na dworcu we Wrocławiu. Dari...
Zobacz też:
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
