Jak radzić sobie po roku epidemii? - odpowiada psychoterapeutka Alicja Rawinis-Tomaszewska

Ważne jest, aby kierować swoją uwagę na te obszary, na które mamy wpływ. Zachęcam, aby poprzyglądać się swoim potrzebom i zastanowić się, w jaki sposób możemy je zaspokoić w takich warunkach, jakie aktualnie mamy. Oczywiście przedłużające się obostrzenia powodują coraz większą tęsknotę za tym, co czasowo utraciliśmy, i to jest całkowicie naturalne. W ostatnich latach przyzwyczailiśmy się do szybkiego zaspokajania potrzeb i unikania dyskomfortu. Tymczasem trudne emocje i doświadczenia są nieodłączną częścią naszego życia.

Oczekiwanie od siebie, że w sytuacji, która jest obiektywnie trudna, będziemy w dobrym nastroju, dodatkowo nas obciąża. Kwarantanna, izolacja od ludzi i aktywności, które są dla nas ważne, powoduje, że nasze samopoczucie jest obniżone, ale adekwatne do sytuacji życiowej. Zaakceptowanie swoich emocji oraz pozwolenie sobie na chwile słabości może być uwalniające. Jednocześnie istotne jest, aby wspierać swoje zdrowie psychiczne. Pomocne może być zaangażowanie się w czynności, które sprawiają nam przyjemność lub satysfakcję np. czytanie książek, oglądanie seriali czy zabranie się za odkładane wcześniej domowe obowiązki. Dodatkowo bardzo ważne jest pozostawanie w regularnym kontakcie z bliskimi, tak, aby dostarczać sobie emocjonalnego wsparcia.

Myślę, ze warto zadać sobie pytanie: co mi to robi i jaki jest tego cel? Jeśli rozmawiam z kimś bliskim o swoich emocjach i doświadczeniach, dając i otrzymując wsparcie, to uważam, że jest to zdrowe. Potrzebujemy bliskości oraz poczucia wspólnotowości w tym trudnym czasie. Z drugiej strony jeśli poświęcamy dużo czasu na rozmowy o epidemii lub namiętnie oglądamy serwisy informacyjne po to, aby chwilowo obniżyć swoje napięcie, to w konsekwencji wzmagamy i utrwalamy poczucie zagrożenia. Ponadto nadmierna koncentracja na trudnych wydarzeniach, na które nie mamy bezpośredniego wpływu, oddala nas od rzeczy, które sprawiają, że czujemy się lepiej.

Moje doświadczenia oraz moich kolegów i koleżanek wskazują, że epidemia negatywnie wpływa na nasze zdrowie psychiczne. Tym samym zapotrzebowanie na pomoc z zakresu zdrowia psychicznego jest zwiększone. Przedłużająca się izolacja, utrata pracy, śmierć i choroba najbliższych są na tyle trudnymi sytuacjami życiowymi, że często dotychczasowe sposoby radzenia sobie są niewystarczające, dlatego potrzebujemy wsparcia specjalistów. W zależności od psychologa lub psychoterapeuty spotkania odbywają się stacjonarnie (z zachowaniem wszelkich ostrożności) lub online. Doświadczenie ostatniego roku pokazuje, że forma sesji online jest dla wielu osób satysfakcjonująca i równie skuteczna jak spotkania na żywo.

Na początku zastanowiłabym się, na ile moje zdrowie i samopoczucie jest dla mnie ważne oraz odpowiedziałabym sobie na pytanie, co najgorszego może się stać, jeśli zdecyduję się skorzystać z pomocy. Innym ważnym pytaniem jest: co bym powiedział bliskiej osobie, która miałaby takie wątpliwości?
Specjalista podczas pierwszego spotkania wyjaśni nam, jak przebiega proces terapii, prawdopodobnie też zajmie się naszym lękiem i obawami. Należy pamiętać, że podczas wizyty sami decydujemy, na ile w danym momencie chcemy się otworzyć, możemy to robić we własnym tempie.