Kraków. Msza z okazji 101. urodzin Wandy Półtawskiej, przyjaciółki Jana Pawła II

Msza została odprawiona z inicjatywy Stowarzyszenia Rodzina Więźniarek Niemieckiego Obozu Koncentracyjnego Ravensbrück i przyjaciół. Przewodniczył jej franciszkanin dr hab. Jerzy Brusiło, znajomy jubilatki i badacz historii niemieckiego nazistowskiego obozu koncentracyjnego Ravensbrück.

- Droga pani doktor jest dla nas niezwykłym, cennym darem już od 101 lat – mówił o. Brusiło w homilii dodając, że dzięki Bożej łasce umiała znieść różne warunki, w tym cierpienie i głód, których doznała w czasie wojny. Życząc Wandzie Półtawskiej zdrowia i pomyślności dziękował za jej obecność, za to, "co nieustannie nam daje swoim życiem".

- Polska pani dzisiaj dziękuje za kolejny rok życia. W imieniu IPN i państwa polskiego chciałem podziękować nie tylko za 101 lat, za świadectwo, które złożyła pani w niemieckim obozie koncentracyjnym, za to, że przez całe życie nie pozwoliła innym młodym zapomnieć o tym, co się stało. Przede wszystkim chciałem podziękować za życie - kto jedno życie ratuje, ten cały świat ratuje. Tylko Bóg wie, ile żyć pani uratowała przez modlitwę, przez akcje w obronie życia dzieci nienarodzonych - powiedział po mszy wiceprezes IPN Mateusz Szpytma. Dodał, że 101 lat życia Wandy Półtawskiej było naznaczonego wielkim świadectwem wobec Boga i ojczyzny.

- Nie jest pani eksponatem muzealnym, tylko drogowskazem dla nas, jak żyć w tych dużo trudniejszych czasach (...). Jest pani drogowskazem potrzebnym, bo żyje się coraz trudniej, nie wiadomo co nas czeka - powiedział mecenas Maciej Krzyżanowski zaprzyjaźniony z Wandą Półtawską, nawiązując do tego, że kiedy się do niej dzwoni, ona sama mówi, że jest "eksponatem muzealnym".

Wanda Półtawska – lekarz psychiatra, współpracowniczka i przyjaciółka Jana Pawła II, była więźniarka niemieckiego nazistowskiego obozu koncentracyjnego Ravensbrück – urodziła się 2 listopada 1921 r.

Wanda Wiktoria Wojtasik przyszła na świat w Lublinie, w rodzinie urzędnika pocztowego. W szkole średniej zaangażowała się w działalność IV Lubelskiej Drużyny Harcerskiej im. Orląt Lwowskich, w 1938 r. została jej drużynową. Już w pierwszych miesiącach okupacji harcerki podjęły działalność konspiracyjną. Wanda i jej koleżanki były łączniczkami – rozwoziły pocztę, a także broń i pieniądze.

Została aresztowana 17 lutego 1941 r. W lubelskim więzieniu ona i jej koleżanki przeszły śledztwo z torturami, a po siedmiu miesiącach grupę kilkunastu lubelskich harcerek przewieziono do obozu Ravensbrück. Poza ciężką codzienną pracą w obozie więźniarki z Lublina były poddane eksperymentom pseudmedycznym, polegającym na okaleczaniu kończyn. Na krótko przed końcem wojny Półtawska została przewieziona do obozu w Neustadt-Glewe (podobóz Ravensbrüuck), gdzie przebywała do 7 maja 1945 r.

Po wojnie studiowała medycynę i psychologię, angażowała się też w spotkania duszpasterstwa akademickiego. Nie wiadomo, kiedy po raz pierwszy spotkała się z Karolem Wojtyłą. Tomasz Krzyżak – autor książki "Wanda Półtawska. Biografia z charakterem" (WAM, 2017) – przypuszcza, że stało się to w 1953 r. To Wandzie Półtawskiej nowo wybrany papież Jan Paweł II zlecił uporządkowanie swoich prywatnych papierów. Z czasem zaczęła odgrywać coraz większą rolę w Kościele krakowskim, stopniowo zwiększała się też rola, jaką odgrywała w Watykanie jako osoba, która ma bezpośredni dostęp do Jana Pawła II i nie boi się interweniować.

W 2016 r. Wanda Półtawska została odznaczona Orderem Orła Białego – w uznaniu zasług dla Rzeczypospolitej Polskiej, za propagowanie wartości i znaczenia rodziny we współczesnym społeczeństwie, a także za "chrześcijańskie świadectwo humanizmu i wkład w rozwój katolickiej nauki społecznej".