Zdarza się, że wyrwę w jezdni zauważamy zbyt późno, w efekcie czego wpadamy w nią z dużą prędkością, a hamujemy już z kołem w dziurze.
W takim przypadku koło napotyka przeciwległą krawędź asfaltu, która przecina oponę. Nierzadko uszkodzeniu ulega też felga, odkształcająca się, a nawet pękająca pod wpływem uderzenia. Możliwe jest nawet zniszczenie zawieszenia i elementów układu kierowniczego.
W przypadku uszkodzenia samochodu z powodu wjechania w dziurę w jezdni, właściciel auta może dochodzić odszkodowania od zarządcy drogi. Musi przy tym udowodnić, że do zniszczenia doszło właśnie w wyniku wpadnięcia w dziurę.
Rozwiązaniem jest zebranie wystarczająco mocnych dowodów. Są nimi np. notatka policji lub straży miejskiej wezwanej na miejsce zdarzenia, oświadczenia świadków lub osób zamieszkujących w pobliżu, a także, jeżeli to możliwe, zdjęcia z miejsca zdarzenia ukazujące rozmiary powstałej szkody.
W dobie telefonów komórkowych z aparatami fotograficznymi wykonanie zdjęcia nie powinno stanowić większego problemu. Jeśli nie wzywamy policji ani straży miejskiej, należy dokładnie opisać miejsce zdarzenia, rodzaj uszkodzenia nawierzchni (czy jest to dziura, czy garb) oraz podać jego wymiary.
Wniosek o odszkodowanie należy przekazać właściwemu zarządcy drogi. Jest nim, w zależności od kategorii drogi gmina, powiat, województwo lub Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad. W przypadku dróg wewnętrznych należy zwrócić się np. do wspólnoty mieszkaniowej, spółdzielni lub osoby/firmy będącej właścicielem danego terenu.
Poza wnioskiem zarządcy drogi przedstawia się rachunki związane z naprawą samochodu. Kłopot pojawia się, gdy do uszkodzenia w wyniku wjechania w dziurę doszło w miejscu, w którym o nierównościach informują znaki drogowe. Zarządca drogi, chcąc uniknąć wypłaty odszkodowania, może starać się udowodnić, że kierowca jechał zbyt szybko, co uniemożliwiło ominięcie dziury.
