Warszawa Centralna została oddana do użytku 5 grudnia 1975 roku. W jej budowę zaangażowany był Edward Gierek i Wojsko Ludowe, a na otwarciu pojawił się Leonid Breżniew. Zaczynając od początku - w latach sześćdziesiątych władze PZPR postanawiają stworzyć dworzec i stację Warszawa Centralna. Pierwszym etapem prac było stworzenie linii średnicowej w latach 1961-63. Co ciekawe, powstała tylko jedna część mostu kolejowego przez Wisłę. Zaraz po otwarciu okazało się jednak, że ruch jest zbyt duży. Wkrótce zawrócono robotników i dobudowano drugą część. Dworzec Centralny miał powstać zaraz po ukończeniu linii średnicowej. Niestety problemem okazała się pustka w państwowej kasie. Pierwsze prace rozpoczęły się dopiero W 1972 roku.
Robotnikom wyznaczono 1100 dni. Nie nałożono żadnych limitów finansowych, a przebieg prac doglądał nerwowo Edward Gierek. Inwestycja była konieczna ze względów propagandowych. W pewnym momencie budowa stanęła pod znakiem zapytania. Robotnicy nie nadążali z terminami, a Gierek, chcąc zabłysnąć przed komunistycznymi przywódcami musiał działać. Wobec tego do pracy zaangażowano Wojsko Ludowe. Żołnierze terminów przestrzegali, ale gorzej było z jakością pracy. Przeciekający dach, nieszczelne wykończenie, to tylko niektóre rzeczy które doskwierały pasażerom przez lata.
W 2019 roku Dworzec Centralny w Warszawie nieoczekiwanie zmienił nazwę. Po ponad 40 latach od otwarcia stacji nadano patrona. Dokładnie od 5.01.2019r. Dworzec Centralny w Warszawie nosi imię wybitnego kompozytora i dyrygenta – Stanisława Moniuszki. W ceremonii nadania imienia udział wzięli w niej m.in. przedstawiciele rządu, przedstawiciele środowisk muzycznych, Towarzystwo Miłośników Muzyki Moniuszki oraz rodzina patrona.
Kultura i rozrywka
