Targalski był działaczem opozycji w okresie PRL, autorem głośnej serii publikacji „Resortowe Dzieci”, wykładowcą Studium Europy Wschodniej Uniwersytetu Warszawskiego, szefem jednostki analitycznej Akademii Sztuki Wojennej. W 2020 r. został odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności, a w grudniu 2020 - przez prezydenta Andrzeja Dudę Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
Jerzy Targalski od 1976 roku był współpracownikiem Komitetu Obrony Robotników. Po wprowadzeniu stanu wojennego ukrywał się i do 1983 działał w podziemiu. Był współtwórcą podziemnego czasopisma „Niepodległość” i do 1984 jego szefem i redaktorem (pod pseudonimem Józef Darski).
W 1981 był założycielem i do 1983 redaktorem podziemnego dwumiesięcznika „Obóz”.
Od marca 1984 do 1997 przebywał na emigracji we Francji. Był współpracownikiem najważniejszych emigracyjnych czasopism, „Kontaktu” i paryskiej „Kultury”.
Od wielu lat współpracował z „Gazetą Polską”.
Targalski zajmował się problematyką przemian ustrojowych w Europie Środkowej i Wschodniej na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych, a zwłaszcza rolą, jaką w tych przemianach odegrały służby specjalne. Wielokrotnie zwracał uwagę na zagrożenia wynikające ze zbyt dużej roli funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa oraz Wojskowych Służb Informacyjnych i jej tajnych współpracowników w życiu politycznym i gospodarczym Polski po 1989 roku.
Targalski był wielkim miłośnikiem kotów.
