Kornel Morawiecki nie żyje. Ojciec premiera Mateusza Morawieckiego zmarł w wieku 78 lat

Marszałek senior zmagał się z rakiem trzustki i w ostatnich dniach po raz kolejny trafił do szpitala w stanie bardzo ciężkim. Kornel Morawiecki przechodził chemioterapię. Zmagał się też z niewydolnością nerek. O tym, że jest chory na raka, Morawiecki poinformował na początku 2019 roku.

Informację o śmierci Kornela Morawieckiego podano w poniedziałek 30 września. Ojciec premiera czuł się źle już od dawna, jednak cały czas chciał brać aktywny udział w polityce.

- Pierwsza reakcja? Ściśnięte gardło i ta bolesna myśl, że z Kornelem już nigdy nie porozmawiamy - mówi w rozmowie z AIP Paweł Kukiz.

- Mieliśmy momenty lepsze i gorsze, ale Bogu dzięki - kilka miesięcy temu wszystko między sobą wyjaśniliśmy, wszystko sobie wybaczyliśmy. Był człowiekiem idei. Miał też jedną przypadłość, na którą też ja cierpię. Łatwo ufał ludziom, a ludzie często wykorzystywali jego wrodzoną dobroć. Bo był naprawdę dobrym człowiekiem, tak po ludzku. Mogłem spierać się z nim o różne kwestie polityczne, ale był ideowcem i chciał dla Polski jak najlepiej. W ostatnich tygodniach odwiedziłem go w jego mieszkaniu. On poruszał się wtedy pomiędzy szpitalem, a właśnie swoim mieszkaniem. Rozmawialiśmy też kilkukrotnie przez telefon w ostatnim czasie. Do końca planował, chciał działać, nie poddawać się chorobie. Ta jego ideowość, ten zapał, on cały czas tym żył - dodaje przewodniczący Kukiz'15.

Kornel Morawiecki urodził się 3 maja 1941 roku w Warszawie. W okresie PRL-u Morawiecki działał aktywnie w opozycji. W 1968 uczestniczył w strajkach studenckich. W sierpniu 1980 wraz z „Biuletynem Dolnośląskim” włączył się w organizowanie strajków we Wrocławiu. We wrześniu tego roku brał udział w organizowaniu regionalnych struktur „Solidarności”. Drukował po rosyjsku odezwy do żołnierzy radzieckich stacjonujących w Polsce. Za tę działalność został zatrzymany.

Po wprowadzeniu stanu wojennego 13 grudnia 1981 uniknął internowania, gdyż przewoził wieczorem sprzęt poligraficzny. Z zespołem „Biuletynu Dolnośląskiego” zaangażował się w działalność podziemną. Korzystając z zakonspirowanej struktury, rozpoczął działalność poligraficzną. Pierwszy numer drugoobiegowego pisma „Z dnia na dzień” był drukowany w nocy z 13 na 14 grudnia i został kolportowany od rana 14 grudnia we Wrocławiu. Zajął się także wydawaniem prasy i wydawnictw Regionalnego Komitetu Strajkowego „Solidarność” we Wrocławiu, był upoważniony przez przewodniczącego regionu Władysława Frasyniuka do wydawania i podpisywania oświadczeń w imieniu RKS.

Na przełomie maja i czerwca 1982 założył organizację Solidarność Walcząca (początkowo posługującą się nazwą Porozumienie Solidarność Walcząca). 9 listopada 1987 Kornel Morawiecki został zatrzymany przez funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa we Wrocławiu. Przetransportowano go do Warszawy i osadzono w areszcie na Rakowieckiej, gdzie przetrzymywany był w całkowitej izolacji. Zaostrzyły się wówczas u niego schorzenia: choroba wrzodowa i zapalenie oka. W ramach odpowiedzialności rodzinnej odmówiono wtedy jego żonie wydania paszportu na wyjazd do Wielkiej Brytanii.

W marcu 1988 Zbigniew Romaszewski wystosował w jego sprawie list do Amnesty International w Londynie, ale organizacja ta nie wciągnęła go na listę więźniów sumienia, gdyż stwierdziła, że musi wyjaśnić, czy nie był on związany z działalnością terrorystyczną. Z inicjatywy Konfederacji Polski Niepodległej w USA powstał Komitet na rzecz Uwolnienia Kornela Morawieckiego. Jan Olszewski (który miał być jego obrońcą w planowanym procesie) namówił go do wyjazdu wraz z Andrzejem Kołodziejem do Włoch. Kornel Morawiecki opuścił kraj 30 kwietnia 1988. Po trzech dniach, podczas próby powrotu, został deportowany z lotniska w Warszawie do Wiednia. Udało mu się powrócić konspiracyjnie do Polski pod koniec sierpnia 1988. Ujawnił się dopiero w czerwcu 1990.

Po upadku komuny Kornel Morawiecki kilkukrotnie zgłaszał chęć kandydowania na urząd prezydenta RP. W 2015 roku uzyskał mandat posła, startując z numerem pierwszym z wrocławskiej listy Kukiz'15. W kadencji Sejmu został marszałkiem seniorem. W trakcie kadencji odszedł z Kukiz'15, zakładając koło poselskie Wolni i Solidarni. W 2019 został ogłoszony kandydatem PiS do Senatu w okręgu nr 59.