Kujawsko-Pomorskie. "Moja mama była wiązana pasami, personel szpitala pił po nocach"

Zobacz wideo: Takie są skutki wprowadzenia programu 500 plus.

Niedawno opisywaliśmy horror, jaki według ustaleń prokuratury przeżyli pacjenci neurologiczni i udarowi Specjalistycznego Szpitala Miejskiego w Toruniu przy ul. Batorego. Sanitariusz Marcin S. w okresie pandemii miał ich wiązać bez potrzeby pasami, upokarzać, kneblować, fotografować półnagich i rozsyłać zdjęcia znajomym. Został oskarżony o znęcanie się nad bezbronnymi chorymi i stanie przed sądem.

Ta sprawa wywołała reakcję rodzin innych pacjentów, którzy mieli być nieludzko traktowani w czasie pandemii. - Tak było w przypadku zmarłej już mojej mamy Benedykty Stępień. Jej ostatnia wolą było, by to nagłośnić. Nie mam niczego do ukrycia - mówi Ineza Malcherczyk. "Nowościom" przekazała nie tylko szczegółową relację, ale i zdjęcia.

Od razu podkreślmy, że to przerażające traktowanie pacjentki nie miało miejsca w miejskim szpitalu przy ul. Batorego w Toruniu, tylko w innej lecznicy.

Benedykta Stępień była bydgoszczanką. Jej ostatnim miejscem pracy był dom opieki na Czyżkówku (dzielnica na obrzeżach Bydgoszczy). Była tam salową. Szanowała pracę najniższego personelu opiekuńczego i znała jej trudy. Podobnej troski w opisywanym szpitalu nie zaznała...

- Mama przez ostatnie lata życia była pensjonariuszką Domu Pomocy Społecznej w Dobrzejewicach koło Torunia. Wymagała całodobowej, specjalnej opieki z uwagi na stan zdrowia i sytuacje rodzinną. Ja jej tej opieki zapewnić nie mogłam, bo jestem po udarach i chora onkologicznie - tłumaczy Ineza Malcherczyk.

W lipcu 2021 roku pani Benedykta z DPS-u trafiła do pewnego szpitala w Kujawsko-Pomorskiem. Tam 75-letnia chora kobieta doświadczyła po prostu nieludzkiego traktowania - tak twierdzi jej rodzina.

- Mama była bez potrzeby wiązana pasami do łóżka. Nie zmieniano jej pieluchy i miała koszmarne odleżyny (załączam zdjęcia). Odmawiano jej podania wody, gdy prosiła o popicie. Zostały jej rany po wyrwaniu wenflonu. Była upokarzana przez personel; zresztą inni pacjenci też. Pielęgniarka zabierała jej maseczki jednorazowe, papierosy, zapalniczkę. Mówiła, że mamie "to się przecież i tak już nie przyda" - relacjonuje pani Ineza.

W szpitalu obowiązywał wówczas zakaz odwiedzin w związku z pandemią. Według matki i córki, personel niższego szczebla korzystał z tego w karygodny sposób. - Po nocach pito tam regularnie alkohol. Raz, gdy mama nie była uwiązana, wzięła komórkę i zadzwoniła na policję. Policjant, owszem, o wszystko ją powypytywał. Ostatecznie jednak stwierdził, że zgłaszać nocne libacje powinna w ich trakcie, a nie po fakcie. Po tym telefonie personel traktował ją jeszcze gorzej - relacjonuje córka.

Po krzywdzie, której doświadczyła w opisywanym szpitalu, pani Benedykta zapowiedziała, że odmawia zgody na dalsze hospitalizacje w nim. A wiedziała, że jest poważnie chora i kwestią czasu tylko są kolejne pobyty w szpitalach. Nie myliła się.

-Po lipcowym pobycie w innej lecznicy ta pani trafiła do naszego szpitala 17 sierpnia 2021 roku i przebywała u nas do 10 września. Po raz kolejny była u nas hospitalizowana od 24 do 27 września 2021 roku - przekazuje Eryk Milarski, rzecznik Specjalistycznego Szpitala Miejskiego w Toruniu.

W tej też lecznicy pani Benedykta zmarła. -Tutaj jednak mama była dobrze i godnie traktowana. Słowa skargi na personel od niej nie słyszałam, a była świadoma do ostatnich chwil - podkreśla Ineza Malcherczyk.

Pani Ineza napisała skargę na traktowanie swojej mamy i wysłała mailem do szpitala. -Zrobiłam to trzy miesiące po śmierci mamy, bo wcześniej byłam w takiej traumie, że po prostu nie dałam rady. Do dziś żadnej odpowiedzi na tę skargę nie dostałam - skarży się pani Ineza.

Bydgoszczanka dostarczyła "Nowościom" zdjęcia części dokumentacji medycznej oraz zdjęcia obrazujące m.in. odleżyny mamy, które miała po lipcowym pobycie w szpitalu. Są tak drastyczne, że nie publikujemy ich.

"Nowości" zwróciły do rzecznika opisywanego szpitala o wyjaśnienia. Do tej sprawy zatem na pewno wrócimy.

Historie takie, jak pacjentów neurologicznych szpitala miejskiego karygodnie traktowanych przez sanitariusza czy też opisywanej pani Benedykty nie powinny nigdy się wydarzyć. Nie można jednak tracić z pola widzenia tego, że należą do wyjątków. Codziennością w trudnym także dla szpitali okresie pandemii było ratowanie ludzkiego życia i zdrowia.

-29 lipca 2020 roku trafiłam do Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego w Toruniu. Miałam zawał. Najpierw byłam na SOR-ze, a następnie na Oddziale Kardiologii i Intensywnej Terapii Kardiologicznej. Złego słowa na temat pracy salowych, pielęgniarek i lekarzy nie powiem - wręcz przeciwnie! Mogę tylko podziękować, a lekarzom takim jak kardiolog Waldemar Bębenek być szczególnie wdzięczną - wspomina czas pandemii pani Bożena, emerytka z Torunia.

Pan Piotr natomiast, również toruński emeryt, z zawałem serca trafił w podobnym czasie do miejskiego szpitala przy ul. Batorego. I on podkreśla, że lekarze i cały personel stawali tutaj na wysokości zadania. Żadnej krytyki - tylko wyrazy wdzięczności. Jego rodzina też tak zapamiętała tamten czas.

Polecamy nasze grupy i strony na Facebooku:

• Bieżące wypadki i utrudnienia w Kujawsko-Pomorskiem
• Gdzie dobrze zjeść w Toruniu i okolicach?
• Toruń Retro!
• Sport w Toruniu

- Nie był łatwy, bo obowiązywał zakaz odwiedzin. Aby dostarczyć ojcu paczkę z podręcznymi rzeczami, czekało się w kolejce do namiotu przed szpitalem. Pamiętam serdeczne osoby z tego punktu i pielęgniarki z oddziału. Paczka błyskawicznie trafiła do taty, a pielęgniarka specjalnie zeszła i przez uchylone drzwi przekazała informacje o jego stanie zdrowie. Takie gesty też się pamięta - podkreśla córka torunianina.