Łodzianka napisała doktorat. A potem książkę, że to koszmar. W "Koszmarze doktoratu" promotor zaprasza doktorantkę na plażę nudystów...

21 marca, 0:16, Doktor:

Przewód doktorski nie jest przymusem. W każdym momencie życia można z niego zrezygnować. Oczernianie promotora jest nieeleganckie i świadczy jedynie o słabości doktoranta. Próba zaistnienia w świecie mediów poprzez publikowanie opisu "drogi przez mękę " jaką było pisanie doktoratu jest świadectwem braku klasy i poczucia honoru,kieruje się Pani bardzo niskimi pobudkami.Poza tym jeśli ktoś godzi się na wykorzystywanie,to świadczy jedynie o braku poczucia własnej godności.

Nie tędy droga ....

Zgadzam się że to jest brak poczucia własnej godności. Ale z czasem jesteś już tak zmanipulowany że sobie z tym nie radzisz. Toksyczne osobowości potrafią cię całkowicie ubezwłasnowolnić. Nie potrafisz się sprzeciwić i masz poczucie winy. Boisz się osmieszenia w momencie rezygnacji. Jesteś jak w sekcie i nie potrafisz się uwolnić. Niestety relacje mistrz uczeń nie zawsze są prawidłowe.

Dla mnie doktorat to prawdziwy koszmar, który trwał bardzo długo. Początkowo nie myślałam o doktoracie, ale przez 2 lata nie mogłam znaleść pracy w moim mieście a bardzo nie chciałam z niego wyjeżdżać. Byłam przekwalifikowana. Dwa kierunki studiów i studia podyplowe skutecznie uniemożliwiły mi znalezienie pracy. Musiałam wyjechać do Warszawy. Zdecydowałam się na doktorat. Na moją decyzję miało wpływ atrakcyjne stypendium, ciekawy temat oraz rozmowa z przyszłym promotorem. Niestety promotor okazał się oszustem i manipulatorem. Bałam się zrezygnować bo stypendium było moim jedynym źródłem utrzymania. Potem jest coraz trudniej. Ma się poczucie że straciło się 2-3 lata życia w momencie rezygnacji. Niestety doktorat w naukach medycznych przy bardzo zaawansowanym technologicznie temacie trwa do 8 lat. Mój promotor wcale nie przejmował się mną. Okazało się że wogóle nie mam środków na badania. Mało tego zagrożono mi że jeśli zrezygnuje po 2 roku będę musiała zwracać całe stypendium. Doktorat to było najgorsze co mi się w życiu przydarzyło. Najgorsze że mój promotor znowu przyjął kolejne osoby które uwierzyły w jego kłamstwa. I koszmar rozpoczyna się od nowa.... Niestety ja trafiłam na patologię. Nie wiem dla kogo to jest branża. Ale przemielą cię tam jak mieso mielone i pozostawią sępom na pożarcie...